مدل ریاضی برای هماهنگی زنجیره تأمین دارو: فروش مجدد داروها در بازار جایگزین (مقاله بیست و ششم)

چکیده:

داروهای باقی‌مانده/پایان عمر (EOL) نه تنها باعث خسارات مالی برای بخش داروسازی می‌شوند، بلکه منجر به هزینه‌های دفع و جریمه‌های دولتی برای تأمین‌کننده دارو می‌شوند. در این مطالعه، یک زنجیره تأمین دارویی دو سطحی (PSC)، شامل یک تأمین‌کننده دارویی و یک خرده‌فروش دارویی (داروخانه) با یک نوع دارو با عمر قفسه‌ای ثابت، تجزیه و تحلیل می‌شود. یک طرح کاهش ضایعات دارویی برای کاهش هزینه‌های مربوط به داروهای باقی‌مانده اجتناب از جریمه‌های دولتی، و همچنین تضمین سطح خدمات به بیمار (PSL) ایجاد شده است. در مدل پیشنهادی، داروهای مازاد بر اساس تقاضای محقق شده در یک زمان مشخص قبل از تاریخ انقضا از انبار داروخانه جمع‌آوری می‌شود تا در بازار ثانویه/جایگزین به فروش برسد. مدل معرفی شده در ساختارهای مدل غیرمتمرکز و متمرکز بررسی شده است. ترکیبی جدید از قرارداد تسهیم ریسک خرید و کمبود(B&SRS)  برای دستیابی به هماهنگی کانال، به حداکثر رساندن سود کل PSC و ایجاد انگیزه در اعضا برای مشارکت در طرح پیشنهاد شده است. بررسی عددی نشان می‌دهد که قرارداد پیشنهادی B&SRS می‌تواند PSC توسعه‌یافته را هماهنگ کند، سود کل کانال را افزایش دهد، و همچنین سودآوری اعضای کانال را تضمین کند. علاوه بر این، مدل بررسی‌شده به مدیران بخش داروسازی کمک می‌کند تا هزینه‌های مربوط به EOL داروهای منقضی شده را کاهش دهند و با تصمیم‌گیری درست در مورد مقدار خرید، از PSL اطمینان حاصل کنند.