هماهنگی در زنجیره تامین - بررسی مقاله دوم

موضوع: هماهنگی در زنجیره تامین با به کارگیری قرارداد تاخیر در پرداخت دو سطحی: مطالعه درباره تقاضای وابسته به مدت تاخیر

مقدمه:

یکی از وظایف چالش برانگیز در تصمیمات مربوط به هماهنگی در زنجیره تامین این است که تمامی اعضای زنجیره تامین از سود مشارکت بهره مند شوند.  تحقیقات گذشته مکانیزم های مختلفی برای هماهنگی ذکر کرده اند که باعث تحریک شرکت ها برای همکاری می شود، روش های مشهوری مانند قرارداد تاخیر در پرداخت (trade-credit)، بازخرید (buy back contract)، قراردادهای تسهیم درآمد (revenue sharing contacts) و تخفیف(quantity discount). در قرارداد تاخیر در پرداخت، فروشنده به مشتریان خود اجازه می دهد که پرداخت خود را تا زمانی مشخص به تعویق بیاندازند. در مطالعات بسیاری، قرارداد تاخیر در پرداخت زیر مجموعه ای از بدهی های کوتاه مدت به حساب می آید.

با توجه به تحقیقات مختلف، استفاده از قرارداد تاخیر در پرداخت ، اثرات زیر را به دنبال دارد:

در نگاه اول  باعث ایجاد سرمایه گذاری کوتاه مدت برای مشتری و ایجاد نقدینگی در خرید مشتریان می شود. ثانیا می تواند نقدینگی اضافه ایجاد کند تا بتوان در جای دیگری هم سرمایه گذاری کرد و سود بیشتری به دست آورد. قرارداد تاخیر در پرداخت می تواند بر سفارش مشتری تاثیر بگذارند. از سوی دیگر می تواند باعث تبلیغ تولیدات تامین کنندگان شود و به جذب مشتریان کمک کند. همچنین می تواند منافع بیشتری برای اعضای زنجیره تامین فراهم آورد. همچنین این روش، مشتری را نیز تحریک می کند که تقاضای خود را افزایش دهد.  شوارتز (1974) می گوید: به دلیل ارزش زمانی پول، قرارداد تاخیر در پرداخت به طور موثر باعث کاهش هزینه خرید می شود که این امر باعث افزایش حجم خرید نیز می شود. تامین کننده با پیشنهاد قرارداد تاخیر در پرداخت به خرده فروش می کوشد تا دو متغیر تصمیم را بهینه کند:

1- مقدار سفارش مشتری

2- طول مدت اعتبار برای مشتریان