هماهنگی زنجیره تامین

هماهنگی مسئولیت های اجتماعی و مقدار سفارش در یک زنجیره تامین دو سطحی: یک دیدگاه تصمیم گیری مشارکتی

مقدمه:

واحدهای صنعتی مختلف، اعضای یک زنجیره تامین را برای تامین نیاز مشتریان تشکیل می دهند. هنگامی که هر عضو زنجیره تامین به عنوان یک شرکت واحد، مستقل عمل و  به طور فردی تصمیمات را اتخاذ کند،نتایج بهینه محلی به دست می­آید، که تصمیم گیری غیرمتمرکز نامیده می شود. بسیاری از این تصمیمات مانند برنامه ریزی تولید، کنترل موجودی و تبلیغات به طور مستقیم یا غیرمستقیم بر منافع سایر اعضای زنجیره تامین تأثیر خواهند گذاشت. بنابراین، در نظر گرفتن یک شبکه زنجیره تامین به عنوان یک عامل واحد، می تواند با افزایش یکپارچه سازی تصمیمات باعث افزایش سودآوری شود و به این نوع رویکرد  که یک شبکه زنجیره تامین با یک تصمیم گیرنده واحد در نظر گرفته می شود، تصمیم گیری متمرکز می گویند. اگر چه راه حل بهینه برای کل زنجیره تامین با استفاده از رویکرد متمرکز به دست می آید، اما ممکن است این رویکرد با منافع برخی از اعضای زنجیره تامین در تناقض باشد، چرا که همه اعضا به دنبال منافع خود بوده و در صورتی که تصمیمات متمرکز با منافع آن ها در تضاد باشد، آنها از تصمیمات بهینگی کلی اجتناب خواهند کرد. به منظور نزدیک شدن به بهینه سازی کلی و به حداقل رساندن منافع متضاد اعضا، طراحی یک مکانیزم هماهنگی مورد نیاز است. مدل های هماهنگی  به دنبال مکانیزم های انگیزشی برای ایجاد انگیزه در میان اعضای زنجیره تامین برای پیروی از تصمیمات بهینه برای کل زنجیره تامین،  می باشند.