طراحی شبکه زنجیره تامین خون در حالت بحران به صورت کارا و اثر گذار

چکیده:

تامین خون در شرایط اضطراری که بر اساس حوادث طبیعی و یا انسانی رخ می­دهد، بسیار اهمیت دارد. در این مقاله به بررسی یک مدل طراحی شبکه دوهدفه تصادفی پرداخته شده است که هدف اول آن کمینه کردن هزینه و هدف دوم کمینه کردن زمان ارسال می­باشد. زنجیره تامین خون در نظر گرفته شده شامل اهداکنندگان خون، تسهیلات سیار، تسهیلات ثابت، مرکز خون منطقه­ای و در آخر نقاط تقاضا می­باشد. یک راه حل ترکیبی که شامل محدودیت اپسیلون و لاگرانژین می­باشد، در نظر گرفته شده است. آزمایش عددی و بررسی­های انجام شده بر روی مدل موارد زیر را در نظر دارد:

1. بررسی و حل مدل در ابعاد مختلف

2. ایجاد توازن بین کمینه کردن هزینه و ارسال به موقع خون

3. شناسایی مناطق جهت بهبود و بهره­وری از زنجیره تامین

4. ارزیابی عملکرد روش برنامه­ریزی تصادفی پیشنهاد شده

 

مقدمه:

در سال 2003 زمین­لرزه­ای به شدت 6.6 ریشتر شهر بم در ایران را لرزاند که 30000 نفر کشته و زخمی در بر داشت و 85% ساختمانهای شهر را ویران کرد. بسیاری از مراکز بهداشت تخریب شدند و راه­های ارتباطی نیز مسدود بودند؛ همچنین حدود 50% از کارکنان مراکز بهداشت نیز کشته و یا مفقود شدند. بسیاری از بیمارستانها، تقاضای دریافت خون و یا محصولات خونی را به صورت فوری کرده بودند، اما از 100000 خون اهدا شده تنها 21000 واحد آن دریافت شد و در اختیار متقضی قرار گرفت که نشان­دهنده ضعف شبکه زنجیره تامین خون در شرایط بحرانی می­باشد.

علاوه بر بلایای طبیعی، عوامل انسانی متعددی نیز باعث وقوع بحران در سیستم می­شود. از جمله حمله 11 سپتامبر در آمریکا که مجروحین بسیاری را برجای گذاشت و نیاز به دریافت محصولات خونی را به شدت افزایش داد.

نکته مهمی که در بلایای طبیعی باید در نظر گرفت، وجود عدم قطعیت در صورت بروز حادثه می­باشد. در این مقاله یک مدل طراحی شبکه زنجیره تامین دو هدفه تصادفی مطرح شده است که هدف اول آن کمینه کردن هزینه­های عملیاتی و هدف دوم آن کمینه کردن زمان ارسال خون در صورت اورژانسی بودن می­باشد. شبکه مورد نظر شامل اهداکنندگان، تسهیلات سیار، تسهیلات ثابت، مراکزخون منطقه­ای و بیمارستانها می­باشد. برای حل مدل دو هدفه از محدودیت اپسیلون و آزادسازی لاگرانژ استفاده شده است.

مروری بر ادبیات:

کوهای و همکاران (2012) مدلهای اضطراری را به دو دسته تقسیم کردند، مدلهایی که برای مکانیابی بهینه طراحی شده­اند و مدلهایی که بهبود توزیع و در برخی از آنها نحوه جابجایی مطرح شده است. بررسی کلی و جامع از موجودی خون و مدیریت آن توسط بلین و همکاران (2012) مطرح شده است. در این مقاله مروری به انواع مختلف محصولات خونی، سطح برنامه­ریزی و روشهای حل، اشاره شده است. مدلهایی که بر تصمیمات استراتژیک در شبکه خون اشاره دارند، بسیار کم می­باشند. داسکین و همکاران (2002) و شن و همکاران (2003) یک مدل غیر خطی عدد صحیح تک دوره­ای مکانیابی-موجودی برای شبکه زنجیره تامین خون مطرح کردند. هدف مدل مکانیابی تسهیلات توزیع و مقدار موجودی در هر مرکز است. از روشهای ابتکاری برای حل مدل استفاده شده است. ساهین و همکاران (2007) یک مدل تک دوره­ای مکانیابی- تخصیص را در یک شبکه که شامل مرکز خون منطقه­ای و مراکز ثابت و سیار است، در نظر گرفت. هدف مدل طبقه­بندی کردن مقدار خون برای سرویس­دهی به هر مرکز خون می­باشد. شا و هوانگ (2012) یک مدل مکانیابی-تخصیص را برای شبکه خون در نظر گرفتند. آنها همچنین به زمانبندی مدل در جهت تامین خون در شرایط اضطراری نیز پرداختند. جبارزاده و همکاران (2014) به بررسی یک مدل طراحی شبکه رباست برای مکانیابی-تخصیص تسهیلات خون با در نظر گرفتن چند دوره پس از بروز حادثه پرداخته­اند. هدف مدل طراحی یک شبکه با کمینه هزینه جهت انتقال خون به بیمارستانها می­باشد. گالا و همکاران (2014) پنج نکته کلیدی به عنوان اهداف در نظر گرفته شده برای ارسال به موقع کمک­های دریافت شده، در نظر گرفت که شامل مقدار کمک دریافت شده، اولویت­بندی بین محصولات، اولویت­بندی مکانهای تحویل، سرعت ارسال و  هزینه عملیاتی می­باشد. که هرکدام از این عوامل بسته به شرایط در نظر گرفته شده برای مدل، می­توانند انتخاب شوند.

توسعه مدل:

شرح مسئله:

مدل در نظر گرفته شده شامل اهداکنندگان خون، تسهیلات سیار، و تسهیلات ثابت، مرکز خون منطقه­ای و نقاط تقاضا می­باشد. مکان تسهیلات سیار در هر دوره با دوره قبل می­تواند متفاوت باشد. اهداکنندگان می­توانند به هر دو مکان تسهیلات ثابت و تسهیلات سیار (که در مکان جغرافیایی خاصی اسکان دارند) خون اهدا کنند، اما امکان اهدای خون در مراکز خون منطقه­ای نمی­باشد. خون جمع­آوری شده در تسهیلات سیار به مراکز خون منطقه­ای و یا تسهیلات ثابت منتقل می­شود. در مراکز خون منطقه­ای، بررسی و انتقال خون به نقاط تقاضا انجام می­شود این در حالی است که در تسهیلات ثابت این امکانات در حد بسیار کمتری می­باشد. مدل مورد نظر به صورت دو هدفه با چندین سناریو می­باشد. تابع هدف اول کمینه کردن هزینه کل که شامل هزینه جابجایی، هزینه بررسی خون و هزینه نگهداری می­باشد. تابع هدف دوم نیز به کمینه کردن زمان ارسال می­پردازد. هدف مدل تعیین موارد زیر در هر دوره می­باشد:

1. تعداد تسهیلات سیار برای مکانیابی

2. تعداد تسهیلات سیار در هر سناریو

3. مقدار خون جمع­آوری شده در هر تسهیل و در هر سناریو

4. مقدار خون جابجا شده توسط تسهیلات سیار به مراکز خون منطقه­ای و تسهیلات ثابت در هر سناریو

5. مقدار موجودی خون در مراکز خون منطقه­ای و تسهیلات ثابت در انتهای هر دوره برای هر سناریو

6. مقدار خون جابجا شده از مراکز خون منطقه­ای و تسهیلات ثابت به بیمارستانها

مدل به صورت دو مرحله­ای در نظر گرفته شده است. در مرحله اول مدل بدون در نظر گرفتن حادثه (قبل از وقوع فاجعه) و سناریو فرض می­شود. در مرحله دوم مدل تحت سناریوهای مختلف فرض می­شود.

تابع هدف:

تابع هدف اول به کمینه کردن هزینه مورد انتظار می­پردازد که شامل هزینه تاسیس تسهیلات، هزینه جابجایی، هزینه موجودی و هزینه عملیاتی می­باشد.

تابع هدف دوم به کمینه کردن زمان ارسال از مراکز منطقه­ای و تسهیلات ثابت به بیمارستانها می­پردازد.

محدودیت­ها:

محدودیت (10) این اطمینان را می­دهد که تعداد تسهیلات سیار در نظر گرفته شده در هر دوره از کل مقدار موجود بیشتر نشود. محدودیت (11) این اطمینان را می­دهد که در هرمکان تنها یک تسهیل سیار می­تواند وجود داشته باشد. محدودیت (12) این اطمینان را می­دهد که تسهیلات سیار به مکانهایی که تسهیلات ثابت در آن قرار دارند انتقال پیدا نمی­کنند. محدودیت (13) این اطمینان را می­دهد که اهدا کنندگان تنها به مراکز باز اختصاص داده شوند. محدودیت (14) ظرفیت عرضه خون توسط هر گروه اهداکننده را بیان می­کند. محدودیت (15) به محدود بودن ظرفیت جمع­آوری خون در مراکز جمع­آوری سیار اشاره دارد. محدودیت (16) و (17) این اطمینان را می­دهند که هر خونی که از تسهیلات سیار انتقال پیدا می­کند، از اهداکنندگانی که به آن تسهیل رفته­اند، جمع­آوری شده باشد. محدودیت (18) این اطمینان را می­دهند که هر خونی که از تسهیلات ثابت انتقال پیدا می­کند توسط اهداکنندگانی که به آن تسهیل رفته­اند، جمع­آوری شده باشد. محدودیت (19) و (20) این اطمینان را می­دهند که تسهیلات ثابت و سیار تنها از اهداکنندگانی خون دریافت می­کنند که در محدوده (شعاع پوشش داده شده) آنها باشد. محدودیت (21) این اطمینان را می­دهد که هر مرکز ثابت تنها به یک مرکز خون منطقه­ای تخصیص داده شده باشد. محدودیت (22) این اطمینان را می­دهد که خون جمع­آوری شده از مراکز ثابت به مرکز منطقه­ای که به آن تخصیص داده نشده است، انتقال پیدا نمی­کند. محدودیت (23) این اطمینان را می­دهد که هر مرکز خون ثابت β% خون دریافتی را به مراکز خون منطقه­ای منتقل می­کند. محدودیت (24) و (25) به تعادل موجودی اشاره دارند. محدودیت (26) این اطمینان را می­دهد که تمامی تقاضای مورد نیاز در بیمارستانها تامین شود. محدودیت (27) و (28) به محدودیت ظرفیت ذخیره خون در مراکز خون منطقه­ای و مراکز ثابت اشاره دارد. محدودیت (29) تا (31) نیز حدود متغیرها را تعیین می­کنند.

یک راه حل ترکیبی:

مدل دو هدفه در نظر گرفته شده توسط روش اپسیلون محدودیت به تک هدفه تبدیل می­شود. حل کردن مدل تک هدفه شده حتی در ابعاد معمول بسیار زمان بر است در نتیجه از روش آزادسازی لاگرانژ برای کاهش زمان استفاده می­شود.

مرحله اول: تبدیل مدل به یک مدل تک هدفه

روش اپسیلون محدودیت اولین بار توسط هایمز و همکاران (1971) مطرح شد که این روش بصورت زیر عمل می­کند:

1. از بین توابع هدف، یکی از آنها به عنوان تابع هدف اصلی در نظر گرفته می­شود.

2. هر بار با توجه به یکی از توابع هدف مسأله حل شده و مقادیر بهینه و ندیر هر تابع هدف را محاسبه می­گردد.

3. بازه بین دو مقدار بهینه و ندیر توابع هدف فرعی به تعداد از قبل مشخص تقسیم‌بندی شده و مقادیر برایε2, …, εn  محاسبه می­شود. 

4. هر بار مسأله با تابع هدف اصلی برای هر یک از مقادیر ε2, …, εn  حل می­شود.   

5. جوابهای پارتویی یافته شده بررسی و گزارش می­شود.

فرض کنید K واحد تابع هدف داریم که بصورت زیر نمایش داده شده­اند:

از میان این توابع هدف   را به عنوان تابع هدف اصلی در نظر گرفته و باقی را به عنوان محدودیت در نظر می­گیریم. به این ترتیب مسئله چند هدفه به تک هدفه تبدیل می­شود:

برای مسئله در نظر گرفته شده، تابع هدف هزینه به عنوان تابع هدف اصلی و تابع هدف زمان به عنوان محدودیت با حد بالای ε وارد مدل می­شود که بصورت زیر نوشته می­شود:

مرحله دوم: حل مدل تک هدفه

مدل ارائه شده یک مسئله برنامه­ریزی عدد صحیح مختلط در ابعاد بزرگ است که به مسائل مکانیابی تسهیلات بدون در نظر گرفتن ظرفیت (UFLP) شباهت دارد. از آنجا که UFLP یک مسئله NP-hard است، قابل حل در ابعاد بزرگ نمی­باشد؛ به همین دلیل برای یافتن جواب بهینه از روش آزادسازی لاگرانژ استفاده شده است. مدل با تعیین کردن حد بالا و پایین برای تابع هدف، به تصمیم گیرنده اجازه می­دهد تا مقدار بهینه شدنی مورد نظر خود را تعیین نماید.

مدل لاگرانژ در نظر گرفته شده در این مقاله از سه مرحله تشکیل شده است:

1. یافتن مقدار بهینه در حد پایین

2. تعیین مقدار بهینه در حد بالا

3. به روز رسانی حد بالا و پایین در صورتی که به اندازه کافی به یکدیگر نزدیک نباشند.

انجام این سه مرحله تا آنجایی که حد بالا و پایین به اندازه کافی به یکدیگر نزدیک شوند، ادامه خواهد داشت.

تعیین حد پایین:

حد پایین با ریلکس کردن تعدادی از محدودیت­ها ایجاد می­شود، حتی اگر این کار باعث نشدنی شدن مدل شود. در این مسئله محدودیت (22) و (23) برای آسان­تر کردن مسئله در نظر گرفته شده­اند. برای ریلکس کردن این محدودیت­ها از دوگان لاگرانژ استفاده شده است:

 

که  و  به عنوان ضرایب غیرمنفی لاگرانژ در نظر گرفته شده­اند. با در نظر گرفتن مقدار ثابت برای ضرایب لاگرانژ، به کمینه کردن رابطه (37) پرداخته می­شود.

تعیین حد بالا:

در بیشتر مواقع، جواب بهینه بدست آمده از طریق دوگان لاگرانژ، نشدنی می­باشد (به خاطر ریلکس کردن محدودیت­ها). جواب شدنی به این صورت بدست می­آید که ابتدا مدل را تحت محدودیت­های (1) تا (31) و (36) مقاله حل شود و برای جایگذاری متغیرهای تصمیم X، مقدار بدست آمده از روش دوگان لاگرانژ جایگذاری شود. جواب بدست آمده حد بالای شدنی مسئله را تعیین می­کند.

به روز رسانی حد بالا و پایین:

در صورتی که مقدار حد پایین بدست آمده با حد بالا برابری داشته باشد، مسئله به جواب مطلوب مورد نظر رسیده است. در غیر اینصورت ضرایب لاگرانژ تغییر کرده و حد بالا و پایین به روز رسانی می­شوند. برای یافتن ضریب لاگرانژ یک مرحله بالاتر، از زیر گرادیان استفاده می­کنیم :

 

که در آن n نمایانگر شماره تکرار است و stepsize نیز بصورت زیر محاسبه می­شود:

که در آن UP بهترین حد بالای یافته شده و  بهینه حد پایین در تکرار nام می­باشد. مقدار اولیه  برابر با 2 در نظر گرفته می­شود. در صورتی که حد پایین در چهار تکرار تغییری نکند، مقدار  نصف می­شود. این پروسه تا جایی که به جواب مطلوب برسیم ادامه خواهد داشت.

نتایج محاسباتی:

3 نمونه در نظر گرفته شده است که در جدول (1) مقاله گنجانده شده است. هدف محاسبات انجام شده بصورت زیر می­باشد:

1. ارزیابی عملکرد روش ترکیبی مورد استفاده

2. بررسی توازن قابل قبول ایجاد شده بین دو تابع هدف کمینه کردن هزینه و کمینه کردن زمان ارسال

3. مقایسه مزایای استفاده از روش دو مرحله­ای تصادفی با مقدار بهینه مورد انتظار

 نتایج اولیه:

در جدول (2) مقاله به بررسی نتایج ترکیبی بدست آمده اشاره دارد. که در آن نرخ  β و ε ( تلورانس زمان) اعداد مختلفی می­گیرند. از چپ به راست، اولین ستون حد بالا و دومین ستون حد پایین را در هر شرایط برای متد لاگرانژ در نظر گرفته است. ستونی که Gap نام گرفته است، درصد تفاوت بین حد بالا و پایین را نمایش می­دهد و مقدار زمان تا به اجرا در آمدن مدل نیز در ستون آخر می­باشد.

توازن بین هزینه و زمان ارسال:

توازن بین این دو در جدول (1) مشخص شده است. در هر سه نمونه بررسی شده، با افزایش زمان، هزینه کاهش پیدا می­کند. این نشان می­دهد که ارسال سریعتر کالا حتما هزینه­ای بر سیستم متحمل می­کند. رابطه بین هزینه و زمان ارسال تابعی از اندازه زنجیره تامین و دامنه تغییرات در زمان است. نمونه سوم دارای شبکه بزرگتری نسبت به دو نمونه دیگر می­باشد.

آنالیز حساسیت بر روی نرخ ارجاع (referral rate):

هدف این بخش بررسی تغییرات زنجیره تامین در صورت افزایش نرخ ارجاع می­باشد. نرخ ارجاع به معنی مقدار خون ارسال شده به مرکز خون منطقه­ای می­باشد. هر چقدر مقدار این نرخ بیشتر باشد به این معنا است که خون بیشتری به این مرکز انتقال پیدا کرده است. به طور مثال اگر نرخ ارجاع برابر با 0.3 باشد، به این معنا است که تنها 0.3 خون، نیازمند انتقال از مراکز خون ثابت به مراکز خون منطقه­ای است و 70% آن در همان مرکز خون ثابت جداسازی و آماده برای ارسال می­شوند. جدول (3) مقاله هزینه بهینه برای زنجیره تامین را تحت نرخ­های ارجاع مختلف محاسبه کرده است. در محاسبات انجام شده، زمان ثابت در نظر گرفته­شده است. نتیجه حاصله نشان می­دهد که با افزایش نرخ ارجاع هزینه زنجیره تامین افزایش پیدا می­کند. همچنین تعداد تسهیلات باز مورد نیاز نیز افزایش پیدا می­کند. بنابراین هرچه وابستگی مراکز خون ثابت به مراکز خون منطقه­ای کمتر باشد، به صرفه­تر می­باشد.

با در نظر گرفتن محدودیت بودجه که در جدول (4) مقاله آمده است، این نتیجه بدست می‌آید که با افزایش نرخ ارجاع زمان تحویل نیز افزایش پیدا کرده است. عملکرد ارسال تا 45% بهبود پیدا می­کند اگر نرخ ارجاع به مقدار بسیار کمی کاهش پیدا کند. برای نمونه سوم، اگر نرخ ارجاع ار 40% به 30% کاهش پیدا کند، هزینه تا 14000000 دلار کاهش پیدا می­کند. دلیل آن می­تواند بخاطر کاهش هزینه جابجایی که بین تسهیلات است، باشد.

 

شکل (1). توازن بین هزینه زنجیره تامین و زمان ارسال در سه نمونه بررسی شده، (a) نمونه اول، (b) نمونه دوم و (c) نمونه سوم است.

آنالیز حساسیت بر روی ظرفیت ذخیره­سازی در تسهیلات:

شکل (2) هزینه زنجیره تامین را با ظرفیت­های ذخیره موجودی متفاوت، بررسی کرده است. طبق شکل (2) هر چقدر ظرفیت نگهداری بیشتر باشد هزینه کمتری بر مدل وارد می­شود؛ همچنین هر چقدر ابعاد مسئله بزرگتر باشد، مقدار هزینه صرفه جویی شده نیز بیشتر می­باشد بطوری که نمونه سوم دارای شیب بیشتری نسبت به نمونه دوم و اول، و نمونه دوم دارای شیب بیشتری نسبت به نمونه اول است.

شکل(2)، تاثیر تغییر ظرفیت تسهیلات بر هزینه زنجیره تامین

مزایای مکانیابی تسهیلات سیار:

در این بخش به بررسی سودی که زنجیره تامین به خاطر جابجا شدن مکان تسهیلات سیار بدست می­آورد، پرداخته شده است. برای این منظور هزینه زنجیره تامین در دو حالت زیر با هم مقایسه شده­اند:

1. تمامی تسهیلات سیار در تمامی دوره­ها در مکان­های ثابت در نظر گرفته شود.

2. مکان تسهیلات سیار به صورت پویا در نظر گرفته شود، به این صورت که در هر دوره با توجه به نیاز مشتری مکانیابی گردد.

مشخص است که در حالت دوم به دلیل انعطاف­پذیری مدل، هزینه جابجایی و نگهداری موجودی کمتری بر سیستم وارد می­شود. در شکل (3) به بررسی هزینه بهینه در هر سه نمونه در نرخهای ارجاع مختلف پرداخته شده است. کاهش هزینه جابجایی از مهمترین عوامل وجود تسهیلات سیار می­باشد.

شکل (3)، درصد صرفه جویی در هزینه بدست آمده با در نظر گرفتن جابجایی تسهیلات

مزایای در نظر گرفتن برنامه­ریزی تصادفی:

یک راه برای سنجش مزایای استفاده از این روش این است که عملکرد بدست آمده با آنچیزی که انتظار می­رود، مقایسه شود. برای محاسبه این مقدار از واحد اندازه گیری (VSS) به معنای ارزش راه حل تصادفی، استفاده شده است که توسط بریج (1982) مطرح شده است، که این مقدار برابر است با:

 

EEV مقدار بهینه تابع هدف تحت شرایط مورد انتظار و RP مقدار بهینه تابع هدف تحت شرایط تصادفی را نشان می­دهد.

شکل (4) مقدار VSS را برای سه نمونه در نظر گرفته شده تخت نرخ ارجاع مختلف نشان داده است. در هر سه نمونه مشخص است که برنامه­ریزی تصادفی بهتر عمل کرده است. مقدار مثبت VSS نمایانگر آن است که EEV بزرگتر از RP می­باشد و از آنجا که هدف مدل کمینه کردن هزینه است و مقدار RP نیز کمتر محاسبه شده، پس مدل برنامه­ریزی تصادفی بهتر عمل کرده است. با افزایش ابعاد مسئله، مقدار VSS از الگوی یکسانی پیروی نمی­کند.

شکل(4). مقدار برنامه­ریزی تصادفی در هر سه نمونه بررسی شده

نتیجه:

حوادث طبیعی و ناگوار و همچنین اختلالاتی که توسط انسانها رخ می­دهد، بر شبکه زنجیره تامین بسیار تاثیر می­گذارد. در نتیجه در نظر گرفتن شرایط اضطراری در این مواقع حائز اهمیت می­باشد. این مقاله برای مواجه با این شرایط یک مدل دو هدفه تصادفی را در نظر گرفت که هدف اول آن کمینه کردن هزینه و هدف دوم آن کمینه کردن زمان ارسال می­باشد. مدل به صورت دو مرحله­ای فرض شده است که در مرحله اول بدون در نظر گرفتن اختلال، به مکانیابی تسهیلاتی که باز هستند، می‌پردازد. در مرحله دوم با در نظر گرفتن اختلال تحت سناریوهای مختلف به بررسی جمع­آوری خون و مقدار جابجا شده و سطح موجودی می­پردازد.

روش حل، ترکیبی از روش اپسیلون محدودیت و لاگرانژین می­باشد. توسط روش اپسیلون محدودیت، تابع دو هدفه به تک هدفه تبدیل می­گردد که به دلیل طولانی بودن زمان حل از آزادسازی لاگرانژ برای رسیدن به جواب بهینه استفاده شده است. بطور کل مدل ارائه شده، (1) قابل حل در ابعاد متفاوت و در زمان منطقی می­باشد، (2) روش برنامه­ریزی تصادفی جواب بهتری نسبت به مقدار مورد انتظار (صرفه نظر از ابعاد مسئله و پیچیدگی) داده است، (3) رابطه بین هزینه و زمان ارسال در یک زنجیره تامین، به ابعاد زنجیره و تلورانس زمان بستگی دارد، (4) نرخ ارجاع و ظرفیت تسهیلات خون از عواملی هستند که بر هزینه و زمان ارسال تاثیر می­گذارند.

مطالعات آتی: تحقیقات آینده می­تواند این مدل را با داده­های واقعی حل نماید و از جنبه مدیریتی بررسی نماید.  با توجه به کاهش بودجه برای کمک­های بشردوستانه و حوادث ناگوار، و در نتیجه کاهش زیرساخت­ها و بودجه برای طراحی شبکه، می­توان برای مطالعات آینده بر اولویت­بندی عملیات زنجیره تامین به منظور اختصاص منابع مالی بیشتر به طراحی شبکه مقاوم تر و پاسخگوتر، پرداخت. مورد دیگر نیز که می­توان در تحقیقات آتی از آن بهره برد، مسئله فسادپذیری خون و محصولات خونی می­باشد.