هماهنگی زنجیره تامین

تحقیق در مورد قیمت گذاری و استراتژی هماهنگی زنجیره تامین سبز در حالت تولید چندگانه

مقدمه:

با جهانی شدن اقتصاد، مسائل مربوط به منابع زیست محیطی به طور فزاینده‌ای مورد توجه قرار گرفته است و نظریه‌های مربوط به زنجیره تامین سبز، نظر بسیاری از محققان و رهبران بازار را جلب کرده است. مدیریت زنجیره تامین سبز (GSCM)، بر اساس توسعه پایدار جامعه و شرکت ها،  آموزش و همکاری را بین شرکت های مختلف زنجیره تامین افزایش داده، سطح سبز زنجیره تامین را بهبود بخشیده است و همچنین مدیریت سازمان یافته و هماهنگ زنجیره تامین سبز را از طریق آموزش تامین کنندگان، انجمن های محیط زیست، ارتقاء سبز و سیاست ها و مقررات مربوطه، آشنا می سازد. بنابراین، مدیریت زنجیره تامین سبز یک مدیریت مدرن است که بر هماهنگی توسعه مزایای اقتصادی و محیط زیستی تمرکز دارد.

---

با توجه به رفتارهای خودخواهانه اعضای شرکت کننده در زنجیره تامین، فعالیت ها و تصمیمات آنها اغلب با منافع کلی زنجیره تامین متضاد است، که زنجیره تامین سبز را با پیچیدگی های بیشتری روبرو می کند. بنابراین، تصمیمات در زنجیره تامین سبز، شامل بسیاری از جنبه ها می شود. عناصر چندگانه، از جمله عملکرد زیست محیطی و تجاری و منافع رفتارهای چندگانه نهادها، باید مورد توجه قرار گیرد. در این زمینه، دو موضوع مهم زیر همواره باید مورد توجه قرار گیرند:

• مدیریت زنجیره تامین سبز: یکی از اولین مسائل مورد توجه مدیران، رابطه بین محیط خارجی (از جمله رفتار دولت، انتخاب مصرف کنندگان، شرکت های رقیب و سازمان های غیر دولتی محیط زیست و غیره) و زنجیره تامین سبز است. مطالعات و آزمایش های مختلف نشان داده است که فشار مشتری نه تنها به بهبود کیفیت محصولات کمک می کند، بلکه باعث افزایش حاشیه سود واحدهای تولیدی می شود. امروزه نگرانی روزافزون مشتریان برای محیط زیست بسیار مورد توجه تصمیم گیران قرار گرفته است.
• استراتژی های قیمت گذاری و هماهنگی زنجیره های تامین سبز: موضوع دیگر، تشکیل استراتژی قیمت گذاری و هماهنگی در زنجیره تامین سبز است. قیمت گذاری برای مواد خام سبز و محصولات سبز بسیار مهم است، زیرا به طور مستقیم بر عرضه و تقاضا محصولات و نیز بهره وری عملیاتی زنجیره تامین سبز تاثیر می گذارد. برای رسیدن به مسئولیت های اجتماعی و رقابت بیشتر، تامین کنندگان و تولید کنندگان باید هزینه ها و خطرات بیشتری را برای تولید سبز تحمل کنند. مصرف کنندگان در مورد محیط زیست بیش از هر عصری نگران هستند. با این حال، قیمت محصولات سبز اغلب بسیار بالاتر از محصولات رقیب غیر سبز می باشد. قیمت مناسب محصولات سبز هنوز عامل مهمی در خرید محصول برای مصرف کنندگان است. بنابراین، چگونگی انتخاب قیمت مناسب برای محصولات سبز، تبدیل به کلید تولید محصولات سبز در بازار شده است.

در این مقاله، به منظور بررسی مسائل مربوط به قیمت گذاری و هماهنگی زنجیره تامین سبز تک دوره ای، کار خود را بر اساس تقاضای بازار پایه گذاری کرده است که در آن محصولات سبز و محصولات غیر سبز می توانند با یکدیگر جایگزین شوند، و به ترتیب نتایج تعادلی را برای دو حالت تولید در بازی های همکارانه و غیر همکارانه بررسی می کند..

 

چارچوب تحقیق:

به طور کلی، مطالعات قبلی در مورد مدیریت زنجیره تامین سبز تمایل بر تجزیه و تحلیل کیفی و تحقیقات نظری داشه و تحلیل کمی در این زمینه بسیار کم است. به ویژه، تحقیقات کمتری در مورد اهداف استراتژی قیمت گذاری و هماهنگی انجام شده است. ارتباط بین بسیاری از عوامل تأثیرگذار در نظر گرفته نشده است، که عمدتا در جنبه های زیر منعکس می شود:

• محصولات سبز و محصولات غیر سبز از لحاظ عملکرد تا حدودی با یکدیگر جایگزین هستند.
• تأثیری که اولویت مصرف کننده در قیمت گذاری و فروش محصول دارد، در نظر گرفته نمی شود.
• تامین کننده مواد اولیه یک شرکت، گره مهمی در زنجیره تامین سبز است که ادبیات موجود، تمایل دارد این را در تحقیقات کمی در نظر نگیرد.
• تولیدکنندگان زنجیره تامین سبز ممکن است گزینه های متعددی برای حالت تولید داشته باشند. به خصوص هنگامی که محصولات سبز در بازار سلطه ندارد، تولید کنندگان می توانند به منظور به دست آوردن بازار، سهم تولید ترکیبی خود شامل محصولات سبز و غیر سبز را انتخاب کنند.
• در مقایسه با قرارداد زنجیره تامین، قیمت گذاری مشارکتی مزایای منحصر به فردی را در هماهنگی زنجیره های تامین سبز دارد. گرچه بعضی از ادبیات قیمت گذاری مشارکتی و نتایج برد-برد آن را بررسی کرده اند، اما بحث ها در زمینه زنجیره تامین سبز انجام نشده است.

در مجموع، پنج عامل فوق در تحقیقات، در مورد قیمت گذاری مشارکتی زنجیره تامین سبز گنجانده نشده است.

طبق ادبیات فوق، می توان گفت که ترجیحات مصرف کنندگان محصولات سبز و محصولات غیر سبز متفاوت و همچنین توابع مطلوبیت آنها نیز متفاوت است. کلید تضمین کارایی زنجیره تامین سبز، ایجاد یک مکانیزم هماهنگی منطقی و همچنین ایجاد مشارکت استراتژیک زیست محیطی بین افراد متعهد و متخصص است.

بر اساس تجزیه و تحلیل فوق، مقاله حاضر بر روی سیستم زنجیره تامین دوگانه سبز، در حالت تولید سبز و حالت تولید چندگانه متمرکز خواهد شد و قیمت گذاری محصولات و سود سیستم را در چهار وضعیت، حالت تولید سبز و حالت تولید چندگانه در بازی غیر همکارانه، و در حالت تولید سبز و حالت تولید چندگانه در بازی همکارانه بررسی می کند. مقاله را می توان به موارد زیر تقسیم کرد:

• تأثیری که ترجیحات مصرف کننده بر انتخاب نوع تولید تولیدکنندگان و نقطه بحرانی انتخاب نوع تولید آن‌ها دارد.
• روابط بین سیستم زنجیره تامین و عملکرد اعضای آن تحت شرایط مختلف تولید.
• چگونگی هماهنگی زنجیره تامین سبز.

مفروضات:

زنجیره تامین سبز مورد بررسی دارای دو سطح تامین کننده و تولید کننده می باشد. با توجه به تقاضای بالقوه محصولات سبز در بازار فعلی، تولید کننده تصمیم می گیرد علاوه بر تولید محصولات غیر سبز، مواد خام تولیدات سبز را از تامین کننده برای تحقیق و توسعه نوعی محصول سبز خریداری می کند (شکل 1).

شکل 1. سیستم زنجیره تامین دو مرحله ای

پارامترها و متغیرهای زیر در این مقاله مورد استفاده قرار گرفته اند.

در این جا رابطه زیر برقرار است:

محصولات سبز و محصولات غیر سبز اختلاف قابل توجهی در عملکرد ندارند اما در قیمت و ارزش محیطی متفاوتند. این نوع محصولات دارای یک گروه مصرف کننده نهایی با حداکثر حجم بازار 1 می باشند.

فرض می شود که مصرف کنندگان، ارزیابی های متفاوتی از محصولات سبز و محصولات غیر سبز دارند. فرض می شود که  تحت توزیع یکتواخت در بازه  می باشد. رابطه  برای اطمینان از سودآوری معمول از فروش محصولات سبز قرار داده می شود. رابطه  ارزیابی مصرف کننده محصولات غیر سبز را نشان می دهد. سپس مطلوبیت خرید مصرف کنندگان از محصولات سبز و غیر سبز به ترتیب به شرح زیر می باشند

:

بدیهی است، تنها زمانی که  ،مصرف کنندگان محصولات سبز را خریداری می کنند. در غیر این صورت آن ها محصولات غیر سبز را خریداری خواهند کرد. پس از آنکه توسط مصرف کنندگان تعیین می شود، انتخاب محصولات آن ها بستگی به قیمت این دو نوع محصولات، یعنی و دارد، در نتیجه بر انتخاب نوع تولید، تولید کننده تاثیر می گذارد. به منظور متمایز شدن با یک زنجیره تامین معمولی، این مقاله به طور عمده دو نوع تولید، تولید کننده را در زنجیره تامین سبز بررسی می کند:

حالت تولید سبز با علامت G و یک حالت تولید هیبرید با علامت H مشخص می شود. علاوه بر این، علامتN  (غیر همکارانه) وC  (همکارانه) به ترتیب بیانگر بازی غیر همکارانه و بازی همکارانه هستند.

استراتژی قیمت گذاری در بازی غیر همکارانه:

حالت تولید سبز NG)) :

 در این حالت اگر آنگاه . در این زمان فقط تقاضا برای محصولات سبز در بازار وجود دارد. تولیدکننده منطقی، حالت تولید سبز را انتخاب خواهد کرد. از رابطه ، می توان بدست آورد که . برای تقاضای بازار برای محصول سبز به صورت زیر محاسبه می گردد:

در این زمان، تقاضای بازار برای محصولات غیر سبز  است. مدل تصمیم گیری که فقط شامل محصولات سبز بوده عبارت است از:

این یک بازی استکلبرگ دو مرحله ای است که توسط تامین کننده هدایت می شود. با توجه به تابع پاسخ قیمت بهینه تولید کننده، می توان گفت:

این معادله با استفاده از معادله (4) و (5) بدست می آید. قیمت بهینه مواد خام و قیمت فروش در حالت تولید سبز به شرح زیر است:

مقدار سود بهینه و حجم فروش به ترتیب زیر به دست می آیند:

به دلیل راحتی، با  نشان داده شده است .

حالت تولید هیبرید (NH):

اگر ، دو گزینه برای مقایسه محصولات وجود دارد:

1. 
2. 

در این زمان، تولید کننده حالت تولید ترکیبی را برای تولید محصولات سبز و محصولات غیر سبز در همان زمان اتخاذ خواهد کرد.

اگر ، رابطه  ،می تواند از رابطه  بدست آید. از آنجا که  ، تقاضای مصرف کنندگان برای محصول سبز به صورت زیر می باشد:

اگر ، مصرف کنندگان حساس به قیمت، محصولات غیر سبز را خریداری می کنند. در این زمان شرایط خرید باید شامل موارد و  باشد. به عنوان مثال می توان گفت .

بنابراین، برای ، تقاضا برای محصولات غیر سبز وجود دارد.

در راستای تعیین راهبرد قیمت گذاری محصولات تحت حالت تولید چندگانه، مدل بهینه سازی زیر ایجاد می شود:

مدل بازی فوق با استقرای معکوس حل می شود. در ابتداف تابع پاسخ قیمت بهینه تولیدکننده از معادله 12 بدست می آید و به صورت زیر نشان داده می شود:

با استفاده از معادله (11) و (12) قیمت بهینه مواد خام و قیمت فروش محصولات سبز و غیر سبز به صورت زیر بدست می آیند:

بنابراین، سود بهینه اعضای زنجیره تامین و حجم فروش محصولات عبارتند از:

گزاره 1. در بازی غیر همکارانه:

(1) قیمت های بهینه فروش و قیمت مواد خام محصولات سبز در دو حالت تولید مشابه هستند.

(2) زمانی که رابطه برقرار است، تولید کننده حالت تولید ترکیبی را انتخاب می کند و حجم فروش محصولات بالاتر از حالت تولید سبز است.

(3) زمانی که برقرار است، تولید کننده حالت تولید سبز را انتخاب خواهد کرد. زمانی که رابطه برقرار است، تولید کننده حالت تولید غیر سبز را انتخاب خواهد کرد.

گزاره 1 نشان می دهد که شیوه های تولید متفاوت، هیچ تاثیری در قیمت بهینه مواد خام و قیمت فروش در تصمیم گیری غیر همکارانه تامین کننده و تولید کننده ندارد و این به تشویق اعضای زنجیره تامین برای سوق دادن به سوی تولید سبز کمک می کند. همچنین گزاره 1  نشان می دهد که حالت تولید ترکیبی می تواند حجم فروش محصولات را بدون تغییر در قیمت بهینه، افزایش دهد. بدیهی است که این حالت تولید نقش مثبت در تقویت منافع اقتصادی شرکت ها و کانال های شرکت کننده دارد، از آنجایی که نه تنها اولویت های مختلف مصرف کنندگان را برآورده می کند، بلکه به بهبود مزایای اجتماعی محصولات (مانند حفاظت از محیط زیست و شهرت شرکت) کمک می کند. اگر دولت بتواند تبلیغاتی را برای حفاظت از محیط زیست انجام دهد و مصرف کنندگان را راهنمایی کند تا آستانه ارزیابی برای محصولات غیر سبز را کاهش دهد، آنگاه در تشویق تولید کننده برای تولید محصولات سبز به طور فعال کمک خواهد کرد. رابطه k و رفتار کیفی تابع فروش، در شکل 2  ارائه شده است.

شکل 2. رابطه بین انتخاب حالت های تولید و k

استراتژی هماهنگی قیمت در بازی همکارانه:

در حالت تولید سبز (CG) :

اگر تامین کننده و تولیدکننده با یکدیگر وارد همکاری شوند، تصمیم گیری همکارانه را در جهت به حداکثر رساندن سود زنجیره تامین انجام خواهند داد.

بنابراین، قیمت بهینه فروش، حجم فروش و سود کانال محصولات سبز در بازی همکارانه به ترتیب زیر به دست می آیند:

با جای گذاری رابطه (19) در رابطه  (4) و (5) روابط زیر به دست می آیند:

در حالی که مجموع سود کانال در بازی غیر همکارانه برابر مقدار زیر است:

از این رو می توان فهمید که سود کانال در بازی های غیر همکارانه تنها 75 درصد از بازی های همکارانه است. سود هر دو کانال و اعضای شرکت کننده، امکان بهبود پاروتو را دارند. از این رو اعضای شرکت کننده اشتیاق لازم برای انجام همکاری و تصمیم گیری هماهنگ را دارند. با توجه به معادله (18) می توان فهمید که، سود تمام زنجیره تامین تنها مربوط به قیمت فروش تولید کننده   است و هیچ ارتباطی با قیمت مواد خام ندارد.

با این حال، قیمت مواد اولیه تعیین می کند که چگونه سود زنجیره تامین بین تامین کننده و تولیدکننده تخصیص یابد. از آنجا که حاشیه سود کانال زنجیره تامین می تواند افزایش یابد، اعضای شرکت کننده را متمایل به قیمت گذاری همکارانه می کند. تنها زمانی که تامین کنندگان، به عنوان رهبر، موضع فعال خود را برای تعیین قیمت عادلانه و مناسب برای مواد خام قرار دهند، تولید کنندگان با قیمت فروش محصولات تحت بازی همکارانه پاسخ خواهند داد.

بنابراین، تحت این چارچوب همکاری، تامین کننده و تولیدکننده قیمت خود را بر اساس تمایل افزایش نخواهند داد، یا منافع دو طرف به این دلیل که آن ها تحت بازی غیر همکارانه هستند در سطح پایین باقی خواهد ماند که این امر برای هر دو طرف زیان آور است. بدین ترتیب نتیجه می شود که قیمت عادلانه در واقع تحت هدایت و کنترل عوامل داخلی است. بنابراین، تنها با تعیین یک قیمت منصفانه و منطقی برای مواد اولیه، می توان اطمینان حاصل کرد که تولید کننده قیمت بهینه فروش را در بازی های همکارانه تعیین می کند. این یک کلید برای هماهنگی زنجیره تامین سبز است. اگر همکاری اعضای شرکت کننده با محدودیت فردی زیر روبرو شود:

استراتژی هماهنگی قیمت گذاری می تواند تضمین کند که سود هر دو طرف در حالت همکاری کمتر از بازی غیر همکارانه نشود و بیشترین سود در سیستم را حاصل کند. محدوده از رابطه 23 بدست می آید و به صورت زیر نشان داده می شود:

رابطه بالا نیز ممکن است به صورت زیر نشان داده شود:

سپس با توجه به روابط بالا می توان گفت:

در بازی همکارانه، تولید کننده منطقی، می خواهد را به نزدیک کند، در حالی که تامین کننده تصمیم می گیرد را تا حد ممکن نزدیک به انتخاب کند.  با توجه به این، اتخاذ مدل معاملاتی روبنشتاین می تواند تنها راهبرد قیمت گذاری مطلوب را به دست آورد. روبنشتاین ثابت کرد که یک زیربازی منحصر به فرد وجود دارد که بازی متناوب نامحدود را پیشنهاد می کند:

در اینجا، و به ترتیب نشان دهنده میزان صبر (مانند موقعیت بازار، هزینه چانه زنی و ترجیح ریسک) تولید کننده و تامین کننده است.

اگر  و  معین باشند، از معادله (25) می توان فهمید که، قیمت بهینه مواد اولیه تولید کننده و تامین کننده  با روابط زیر ارضا می شود:

با حل معادله بالا خواهیم داشت:

گزاره 2. در حالت تولید سبز، با توجه به و   معین، بهینه سازی پارتو در استراتژی قیمت گذاری مشارکتی بین تولید کننده و تامین کننده وجود دارد.

این شرایط می تواند سود سیستم  را به بالاترین سطح خود برساند .

تحت حالت تولید هیبرید (CH):

 اگر تولید کننده و تامین کننده در حالت تولید ترکیبی همکاری کنند، مدل تصمیم گیری به صورت رابطه زیر نشان داده می شود:

با حل مسئله بهینه سازی بالا و قیمت بهینه قیمت فروش، حجم فروش و سود کانال محصولات سبز و غیر سبز در بازی همکاری می تواند به ترتیب به شرح زیر باشد:

با جایگزین معادلات (29) و (30) در معادلات (11) و (12) روابط زیر بدست می آیند:

و مجموع سود کانال در بازی غیر همکارانه برابر است با:

با مقایسه مقادیر (31) و (34)، می توان یک بازی همکارانه تحت حالت تولید ترکیبی پیدا کرد که سود کانال را 33.3 درصد افزایش دهد:

روابط بالا را به صورت زیر نیز می توان نشان داد:

پس بدیهی است:

به طور مشابه، با استفاده از مدل چانه زنی روبنشتاین، قیمت بهینه مواد خام در حالت تولید ترکیبی می تواند به ترتیب به شرح زیر باشد:

در اینجا،  و  ، زمانی که به ترتیب نشان دهنده درجه صبر تولید کننده و تامین کننده است.

گزاره 3. در حالت تولید ترکیبی، با توجه به  و معین و  ، بهینه سازی پارتو در استراتژی قیمت گذاری همکارانه بین تولید کننده و تامین کننده وجود دارد.

این شرایط می تواند سود سیستم  را به بالاترین سطح خود برساند .

تجزیه و تحلیل عددی:

در این بخش برای بررسی  و تجزیه و تحلیل، نتیجه گیری های یک مثال عددی آورده خواهد شد. در این بخش فرض می شود که ، ، ، و هستند و سپس عملکرد اعضای زنجیره تامین در حالت تولید سبز می تواند محاسبه شود که در جدول 1 نشان داده شده است.

جدول 1 . عملکرد اعضای مختلف تحت تولید سبز

نتایج در جدول 1 نشان می دهد که کاهش قیمت مواد اولیه استراتژی قیمت گذاری همکارانه روبنشتاین و قیمت فروش محصولات سبز، به افزایش رقابت محصولات سبز و محصولات مشترک مشابه کمک کرده و به شدت باعث افزایش تقاضای بازار می شود. با قیمت گذاری مشارکتی، عملکرد اعضای مختلف شرکت در حالت تولید سبز به طور قابل توجهی بهبود می یابد و سود سیستم مربوط به آن می تواند به همان اندازه در ادغام زنجیره تامین به حداکثر برسد.

از پارامترهای پیشنهادی فوق، می توان دریافت که:

بنابراین اگر،  ، تولیدکننده حالت تولید ترکیبی را انتخاب خواهد کرد. فرض کنید یک اندازه گام  0.05 باشد و دریافت ارزش از ارزیابیباشد. قیمت مواد خام و قیمت فروش محصولات سبز ، از جمله ، ، همان بماند. این نیز ممکن است فرض شود که ، سپس عملکرد سیستم زنجیره تامین و اعضای آن در سطوح مختلف اختلال به صورت زیر بدست می آید (جدول 2).

جدول 2 . عملکرد سیستم زنجیره تامین و اعضای آن در حالت تولید ترکیبی.

از جدول 2، می توان دریافت که با مقایسه نتایج تعادلی بازی های همکارانه و بازی غیر همکارانه، قیمت ها برای مواد اولیه و محصولات هر دو به طور قابل توجهی با قیمت گذاری همکارانه کاهش می یابد، که این امر، نشان می دهد که هماهنگی زنجیره تامین می تواند به طور موثر هزینه های تولید را کاهش دهد، بنابراین به شدت باعث تحریک تقاضای بازار و بهبود کارایی کانال می شود.

تحت محدودیت های فردی شرکت ها، قیمت همکارانه بر مبنای مدل چانه زنی روبنشتاین نه تنها به نفع اعضای شرکت کننده است، بلکه قیمت های پایین تر را برای محصول فراهم کرده و سهم بازار را از طریق همکاری افزایش می دهد. بنابراین تصویب قیمت های تعاونی نه تنها یک استراتژی غالب برای شرکت ها در برابر تقاضای بازار ترکیبی برای محصولات سبز و محصولات غیر سبز است بلکه یک راهبرد موثر برای هماهنگی کامل مزایای اعضای شرکت کننده است.

در جدول 2، اگر ، تقاضای بازار برای محصولات غیر سبز صفر است. این یک مقدار بحرانی برای انتخاب حالت های تولید تولیدکننده است. با افزایش ، تقاضای بازار برای محصولات سبز افزایش می یابد در حالی که تقاضا برای محصولات غیر سبز کاهش می یابد. بر این اساس، هزینه و قیمت فروش محصولات غیر سبز افزایش می یابد، در حالیکه محصولات سبز از تاثیر بدون تغییر باقی می مانند. به طور کلی، با افزایش سود تامین کننده و تولید کننده کمی افزایش می یابد، که این نتیجه اثر هزینه تولید ترکیبی و مزایای آن است. هنگامی که به 0.95 می رسد، تقاضای بازار برای محصول سبز به صفر رسیده و تقاضای بازار فقط برای محصولات غیر سبز می شود و به تولید کننده حالت بحرانی دیگری از حالت تولید وارد خواهد شد، که آن هم یک نمونه از نتیجه گیری از گزاره 1 است. بنابراین، مستقیما بر انتخاب نوع تولید تولید کننده تاثیر می گذارد. زمانی که ، تولید کننده حالت تولید سبز و زمانی که ، تولید کننده حالت تولید ترکیبی و  زمانی که ، تولید کننده حالت تولید غیر سبز را انتخاب خواهد کرد.

با افزایش مداوم آگاهی زیست محیطی در میان مصرف کنندگان، تولید کنندگان باید به تدریج تحقیق و توسعه خود را در زمینه حفاظت از محیط زیست افزایش دهند و بازاریابی را به حداکثر توانایی خود برسانند، به طوری که آنها می توانند تصویر خود را به عنوان سازمانی سبز، سازگار با محیط زیست و اجتماعی، و ایجاد مزیت رقابتی متفاوت نسبت به رقبا خود ایجاد کنند.

با این حال، زمانی که آگاهی از محیط زیست مصرف کنندگان کم است، غیر قابل پیش بینی است که سرمایه گذاری زیادی در تحقیق و توسعه محصولات سبز صورت پذیرد. این شرکت ها نیز باید به طور فعال با شرکت های بالادستی همکاری کرده تا هزینه های تحقیق و توسعه برای محصول سبز و هزینه های تهیه مواد خام سبز را به حداقل برسانند، بنابراین از این طریق سرمایه گذاری مورد نیاز تولید سبز کاهش می یابد. قیمت گذاری های مشارکتی ارائه شده در این تحقیق نه تنها باعث کاهش قیمت فروش محصولات سبز می شود، بلکه باعث می شود مصرف کنندگان محصولات مساعد با محیط زیست را انتخاب کنند، و عملکرد اعضای شرکت کننده، ثبات و پایداری توسعه زنجیره تامین سبز را بهبود می بخشد.

نتیجه  گیری:

• تجزیه و تحلیل تئوری نشان می دهد، زمانی که مصرف کنندگان ارزیابی های مختلفی از محصولات داشته باشند، هزینه های تولیدی مختلف بر روی انتخاب روش های تولید توسط تولید کنندگان تاثیر خواهد گذاشت.
• نتایج نشان می دهد که بازی مشارکتی براساس مدل هماهنگی قرارداد روبینشتاین می تواند 3/33 درصد افزایش سود ناشی از سرمایه گذاری اعضا را نسبت به بازی غیر همکارانه تضمین کند.
• مدل این مقاله بهینه سازی و هماهنگی کامل را به دست خواهد آورد.
• علاوه بر این، دولت می تواند زنجیره تامین سبز را با افزایش آگاهی عمومی از حفاظت از محیط زیست و تدوین سیاست ها و مقررات مربوطه، راهنمایی و تنظیم کند.
• عملکرد سیستم در بازی های همکارانه بهتر از بازی های غیر همکارانه است.
• نتایج مربوط به این مقاله، برای ارتقاء همکاری سازمانی و اجرای مدیریت زنجیره تامین سبز، حائز اهمیت است.