پرداخت از طریق تلفن همراه، ورود سیستم‌عامل پرداخت طرف سوم و اشتراک‌گذاری اطلاعات در زنجیره‌های تأمین (مقاله دهم)

چکیده

با توسعه فناوری اطلاعات، همکاری خرده‌فروشان با سیستم‌عامل‌های پرداخت طرف سوم[1] برای ارائه خدمات پرداخت تلفن همراه به مصرف‌کنندگان افزایش یافته است. ورود سیستم‌عامل‌های پرداخت طرف سوم به زنجیره‌های تأمین، نه تنها جریان نقدینگی را تغییر می‌دهد، بلکه حساسیت مصرف‌کننده به قیمت را کاهش داده و با تسهیل اعتبار مصرفی[2]، میزان تقاضا را تغییر می‌دهد. علاوه بر این، اشتراک‌گذاری اطلاعات با کمک سیستم‌عامل‌های پرداخت طرف سوم امکان پذیرتر می‌شود. برای مطالعه تأثیرات ورود سیستم‌عامل‌های پرداخت طرف سوم، مدل‌های نظریه بازی در یک زنجیره تأمین متشکل از یک تولیدکننده، یک خرده‌فروش و سیستم‌عامل‌های پرداخت طرف سوم ایجاد می‌شود و تعادل در سناریو بدون اشتراک‌گذاری اطلاعات و با اشتراک‌گذاری اطلاعات، بدست آورده می‌شود. سیستم‌عامل‌های پرداخت طرف سوم به خرده‌فروش اجازه می‌دهد تا قیمت بیشتری را بدون کاهش تقاضا تعیین کند. با این حال، برای استفاده تمام مزایای سیستم‌عامل‌های پرداخت طرف سوم، اولین تولیدکننده، قیمت عمده‌فروشی را تا حد زیادی افزایش می‌دهد. در نتیجه، ورود سیستم‌عامل‌های پرداخت طرف سوم باعث ایجاد موقعیت برد - باخت برای تولیدکننده و خرده‌فروش می‌شود. اگر بتوان حساسیت مصرف‌کننده به قیمت را به میزان قابل توجهی کاهش داد یا هزینه سرمایه‌گذاری ثابت آن را کم کرد، عملکرد زنجیره تأمین می‌تواند پس از ورود سیستم‌عامل‌های پرداخت طرف سوم بهتر شود. علاوه بر این، اشتراک اطلاعات به نفع تولیدکننده و سیستم‌عامل‌های پرداخت طرف سوم است، امّا به خرده‌فروش آسیب می‌رساند. اشتراک‌گذاری اطلاعات بدون سیستم‌عامل‌های پرداخت طرف سوم سود مورد انتظار زنجیره تأمین را کاهش می‌دهد، امّا ممکن است با سیستم‌عامل‌های پرداخت طرف سوم سود زنجیره تأمین افزایش یابد. برای بهبود سودآوری زنجیره تأمین، در صورت کاهش حساسیت مصرف‌کننده به قیمت با سیستم‌عامل‌های پرداخت طرف سوم، انگیزه‌ای برای اشتراک‌گذاری اطلاعات خرده‌فروشان درنظر گرفته می‌شود (هر چه نسبت کاربران سیستم‌عامل‌های پرداخت طرف سوم بیشتر شود، مهلت مصرف اعتباری کمتر و یا فرصت پرداخت هزینه به صورت نقدی کمتر می‌شود).

---

[1] Third-party payment platforms 

[2] Credit consumptions