چکیده
نمایشگاههای آفلاین به سرعت توسعه مییابند تا عدم اطمینان مصرفکنندگان در مورد محصولات در خرید آنلاین، برطرف شود. این مقاله یک زنجیره تأمین را در نظر میگیرد که در آن نمایشگاه آفلاین خدمات خردهفروشی آنلاین موجود را ارائه میدهد و قصد دارد یک خردهفروش جدید آنلاین را برای برآوردن تقاضای ناهمگن مصرفکنندگان معرفی کند. نمایشگاه آفلاین به دلیل نزدیک بودن به مصرفکنندگان آفلاین، اطلاعات بهتری از اطلاعات تقاضا دارد. تأثیر مطلوب رقابت و همکاری با نمایشگاه آفلاین تحت اطلاعات نامتقارن بررسی شده است. تحت اطلاعات نامتقارن، رقابت باعث میشود که نمایشگاه آفلاین اثر منفی اطلاعات را پنهان کند و سطح خدمات را افزایش دهد. استراتژی بهینه همکاری کانال به مبادله بین این اثرات بستگی دارد. همچنین نشان داده شده است که رقابت در برخی شرایط سود خردهفروش آنلاین را افزایش میدهد. علاوه بر این، در برخی شرایط عدم تقارن اطلاعات به همه اعضای زنجیره تأمین آسیب میرساند و به نمایشگاه آفلاین پیشنهاد میشود که اطلاعات را با خردهفروشان آنلاین به اشتراک بگذارد. در برخی شرایط، عدم تقارن اطلاعات به نمایشگاه آفلاین آسیب میرساند امّا به نفع خردهفروشان آنلاین است.
برای مشاهده مطالب کامل مقاله، اینجا کلیک کنید.
چکیده
دولت یک عامل کلیدی در تشویق شرکتها به کاهش انتشار گازهای گلخانهای است، امّا اطلاعات خصوصی پنهان شده توسط شرکتها به طور جدی بر کارآیی کاهش انتشار گازهای گلخانهای برای شرکتها تأثیر میگذارد. این مقاله یک زنجیره تأمین متشکل از یک تولیدکننده و تأمینکننده را طراحی میکند، خطرات اخلاقی و انتخاب نامطلوب بین دولت و تولیدکننده را در نظر میگیرد، یک مدل مالک-نماینده یک سطحی و یک مدل مالک-نماینده دو سطحی را ایجاد میکند و کاهش گازهای گلخانهای در این دو مدل را مقایسه میکند. استراتژیهای تولیدکننده در دو مدل و قراردادهای تشویقی دولت برای تولیدکننده در کاهش انتشار گازهای گلخانهای را در نظر میگیرد. نتایج نشان میدهد که تولیدکننده H (با هزینه بالا) فقط درآمد پایه را بدست میآورد و تولیدکننده L (کم هزینه) میتواند درآمد اضافی دریافت کند. پرداخت مبلغی بابت اجاره اطلاعات از طرف دولت به تولیدکننده L باعث میشود که تولیدکننده L انگیزهای برای پنهان کردن اطلاعات نداشته باشد. تولیدکننده میتواند قراردادهای تشویقی مناسب را برای پیوستن به تأمینکننده در کاهش انتشار گازهای گلخانهای انتخاب کند. ادامه مطلب ...
چکیده
سیستمهای ردیابی
به عنوان یک راه حل قدرتمند برای مقابله با مسائل مربوط به ایمنی غذا تلقی میشوند. بهبود ردیابی زنجیرههای
تأمین مواد غذایی برای رسیدگی به رویدادهای احتمالی ایمنی غذا مهم است. این مقاله تصمیمات
تأمین منابع در زنجیره تأمین مواد غذایی را بررسی میکند، که در آن خریدار به دلیل
مسئولیت تأمینکننده در معرض رویدادهای احتمالی ایمنی مواد غذایی قرار میگیرد. نشان
داده شده است که خریدار ممکن است به دلیل عدم تقارن اطلاعات، منبع ردیابی بالا را از
تأمینکننده دریافت نکند. برای بررسی مسئله انتخاب نامطلوب، این مقاله از گواهینامه
به عنوان یک ابزار نمایش استفاده میکند و نشان میدهد که اگر احتمال نوع بالا
تأمینکننده کم باشد، خریدار میتواند این دو نوع را کاملاً با یک قرارداد جمعآوری
با گواهینامه جدا کند. در غیر این صورت، یک قرارداد جمعآوری تنها این دو نوع را تا
حدی جدا میکند. این مقاله در ادامه محیطی را بررسی میکند که در آن قابلیت ردیابی
سطح ایمنی مواد غذایی را تقویت میکند. خریدار تأمینکننده با قابلیت ردیابی سطح بالا
را حتی با هزینه رویدادهای ایمنی مواد غذایی به تأمینکننده نوع بالا با قابلیت ردیابی
سطح پایین ترجیح میدهد.
برای مشاهده مطالب کامل مقاله، اینجا کلیک کنید.
چکیده
یک زنجیره تأمین دو مرحلهای با تولیدکننده بدون ریسک و خردهفروش ریسکگریز درنظر گرفته میشود. نوع ریسکگریزی خردهفروش به عنوان اطلاعات خصوصی خردهفروش درنظر گرفته میشود. ریسکگریزی اغلب منجر به وضعیتی میشود که در آن خردهفروش کمتر از فروش مورد انتظار خرید میکند که موجب محروم کردن سهم تولیدکننده از بازار میشود. برای جبران این مسئله، یک قرارداد پیشنهاد شده است، که تولیدکننده به خردهفروش ارائه میدهد. این قرارداد باعث افزایش سهم بازار تولیدکننده میشود. بنابراین، یک موقعیت برنده-برنده برای تولیدکننده و خردهفروش ایجاد میکند.
چکیده
با توسعه فناوری اطلاعات، همکاری خردهفروشان با سیستمعاملهای پرداخت طرف سوم[1] برای ارائه خدمات پرداخت تلفن همراه به مصرفکنندگان افزایش یافته است. ورود سیستمعاملهای پرداخت طرف سوم به زنجیرههای تأمین، نه تنها جریان نقدینگی را تغییر میدهد، بلکه حساسیت مصرفکننده به قیمت را کاهش داده و با تسهیل اعتبار مصرفی[2]، میزان تقاضا را تغییر میدهد. علاوه بر این، اشتراکگذاری اطلاعات با کمک سیستمعاملهای پرداخت طرف سوم امکان پذیرتر میشود. برای مطالعه تأثیرات ورود سیستمعاملهای پرداخت طرف سوم، مدلهای نظریه بازی در یک زنجیره تأمین متشکل از یک تولیدکننده، یک خردهفروش و سیستمعاملهای پرداخت طرف سوم ایجاد میشود و تعادل در سناریو بدون اشتراکگذاری اطلاعات و با اشتراکگذاری اطلاعات، بدست آورده میشود. سیستمعاملهای پرداخت طرف سوم به خردهفروش اجازه میدهد تا قیمت بیشتری را بدون کاهش تقاضا تعیین کند. با این حال، برای استفاده تمام مزایای سیستمعاملهای پرداخت طرف سوم، اولین تولیدکننده، قیمت عمدهفروشی را تا حد زیادی افزایش میدهد. در نتیجه، ورود سیستمعاملهای پرداخت طرف سوم باعث ایجاد موقعیت برد - باخت برای تولیدکننده و خردهفروش میشود. اگر بتوان حساسیت مصرفکننده به قیمت را به میزان قابل توجهی کاهش داد یا هزینه سرمایهگذاری ثابت آن را کم کرد، عملکرد زنجیره تأمین میتواند پس از ورود سیستمعاملهای پرداخت طرف سوم بهتر شود. علاوه بر این، اشتراک اطلاعات به نفع تولیدکننده و سیستمعاملهای پرداخت طرف سوم است، امّا به خردهفروش آسیب میرساند. اشتراکگذاری اطلاعات بدون سیستمعاملهای پرداخت طرف سوم سود مورد انتظار زنجیره تأمین را کاهش میدهد، امّا ممکن است با سیستمعاملهای پرداخت طرف سوم سود زنجیره تأمین افزایش یابد. برای بهبود سودآوری زنجیره تأمین، در صورت کاهش حساسیت مصرفکننده به قیمت با سیستمعاملهای پرداخت طرف سوم، انگیزهای برای اشتراکگذاری اطلاعات خردهفروشان درنظر گرفته میشود (هر چه نسبت کاربران سیستمعاملهای پرداخت طرف سوم بیشتر شود، مهلت مصرف اعتباری کمتر و یا فرصت پرداخت هزینه به صورت نقدی کمتر میشود).
چکیده
تأثیر ریسکگریزی بر سیاستهای بهینه یک زنجیره تأمین با کانال دوگانه تحت اطلاعات کامل و اطلاعات نامتقارن بررسی شده است. ارزش افزوده مطلوب فقط به هزینه ارزش افزوده بستگی دارد. قیمتهای بهینه در موارد ریسکگریز کمتر از موارد بیریسک هستند. اطلاعات نامتقارن، قیمت عمدهفروشی و خردهفروشی را افزایش میدهد، امّا قیمت فروش مستقیم را کاهش میدهد و ناکارآمدی را ایجاد میکند. ارزش اطلاعات با میانگین برآورد تولیدکننده در مورد ریسکگریزی خردهفروش افزایش مییابد. ادامه مطلب ...
چکیده
فرآیند نوآوری و قراردادهای تصمیمگیری یک زنجیره تأمین پویا متشکل از یک تأمینکننده و یک تولیدکننده بررسی میشود. تولیدکننده اطلاعات خصوصی در مورد کارآیی خود در نوآوری فرایند دارد. برای غلبه بر انتخاب غیربهینه احتمالی که به دلیل اطلاعات نامتقارن به وجود آمده است، تأمینکننده منویی از قراردادهای عرضه را طراحی میکند که هم قیمت عمدهفروشی و هم میزان خرید را تعیین میکند. تأمینکننده تحت عدمتقارن اطلاعات، قیمت عمده فروشی بالاتر و مقدار خرید کمتر را برای تولیدکنندهای که نوآوری بالاتری دارد، تعیین میکند. در نتیجه، تولیدکننده با نوآوری بالا به دلیل عدمتقارن اطلاعات و حاشیهسازی مضاعف، در نوآوری سرمایهگذاری چشمگیری نمیکند. علاوه بر این، اگرچه قرارداد طولانی مدت باعث ایجاد انگیزه در نوآوری میشود، امّا میتواند تأثیر انتخاب غیربهینه بر قرارداد زنجیره تأمین را افزایش دهد، که این امر منجر به قیمت عمدهفروشی بالاتر برای تولیدکنندهای که نوآوری بالایی دارد، می شود.
عنوان: رقابت موجودی در یک زنجیره تأمین دوکاناله با در نظر گرفتن زمان تحویل
چکیده:
این مقاله، مدل روزنامهفروش را با در نظر گرفتن تغییر رفتار مشتری در صورت کمبود موجودی و زمان تحویل توسعه داده است. در این مقاله، تصمیمات مقدار سفارش بهینه خردهفروش در کانال خردهفروشی و سطح موجودی بهینه تولیدکننده در کانال آنلاین بررسیشده است. همچنین، تصمیم زمان تحویل بهینه تولیدکننده در کانال آنلاین و تأثیر قیمت محصول و تغییر رفتار مشتری بر تصمیمات بهینه اعضای زنجیره تأمین مطالعه شده است. بهعلاوه، تصمیمات بهینه در ساختارهای متمرکز و غیرمتمرکز با یکدیگر مقایسه شدهاند. نتایج نشان میدهند، در مقایسه با ساختار متمرکز، حداقل یکی از اعضای زنجیره تأمین در ساختار غیرمتمرکز با مازاد موجودی مواجه میشود و مشتریان در کانال آنلاین با زمان تحویل کوتاهتر و درنتیجه سرویس بهتری مواجه میشوند.
کلمات کلیدی: زنجیره تأمین،
زنجیره تأمین دوکاناله، رقابت موجودی، زمان تحویل، تغییر رفتار مشتری
ادامه مطلب ...