هماهنگی زنجیره تامین

تحقیق در مورد مکانیزم هماهنگی در یک زنجیره تامین سبز سه سطحی، تحت بازی غیر مشارکتی

مقدمه:

با معرفی یک اقتصاد کم کربن و تولید ناخالص داخلی سبز، نگرانی در مورد نظریه ها در زنجیره تامین سبز (GSC) در میان محققان و مدیران بازار، افزایش پیدا کرده است. از طرفی زنجیره تامین سبز شامل عرضه، سرمایه گذاری، تولید، فروش، بازیافت، حمل و نقل، مصرف و سایر زمینه ها است و مدیریت زنجیره تامین سبز (GSCM)، با استفاده از توسعه پایدار است که یادگیری و همکاری میان شرکت های مختلف را در زنجیره تامین تقویت می کند و سطح سبز زنجیره تامین را بهبود می بخشد.

طرح تحقیقاتی سیاست های مونوگرافی "زنجیره سبز" برای اولین بار توسط شورای کشور چین برای همکاری بین المللی در زمینه محیط زیست و توسعه زنجیره تامین، در تاریخ 15 دسامبر 2010 در پکن مطرح شد. این امر نشان می دهد که نه تنها اقدامات دولت، در زمینه راهنمایی و تقویت زنجیره‌تامین سبز برای توسعه، افزایش یافته است، بلکه الزامات بیشتری را نیز فراهم کرده و چالش‌های جدی را برای محققان بازار به وجود می آورد. از این رو، واضح است که مقررات زیست محیطی دولت چین برای شرکت ها، از تنها نگرانی آن‌ها در خصوص مراحل عملیات شرکت، محیط زیست محصول و سایر موارد مورد نیاز در کل زنجیره تامین، است.

در واقع، اجرای موفقیت آمیز مدیریت زنجیره تامین سبز به موارد زیادی بستگی دارد و در یک ساختار هماهنگی منطقی خوب،  مکانیزم های انگیزشی و ایجاد موفقیت آمیز همکاری های استراتژیک محیط زیست میان اشخاص مختلف، متفاوت است. دولت می تواند از شرکت های اصلی حمایت کرده، تا بتواند توانایی و انگیزه خود را برای اجرای عملیات سبز بالا ببرد و از یک مکانیزم هماهنگی درجهت افزایش منافع زنجیره تامین سبز استفاده کند، تا به هدف کل زنجیره تأمین که یکپارچگی و سبز شدن است، دست یابد