طراحی قرارداد کاهش کربن برای یک زنجیره تأمین با مسئولیت زیست محیطی تحت اطلاعات نامتقارن (مقاله بیست و ششم)

چکیده

مسئولیت زیست‌ محیطی توجه قابل‌توجهی را به خود جلب کرده است، امّا اینکه چگونه عدم تقارن اطلاعات بر انگیزه‌های شرکت‌ها در انجام مسئولیت‌های زیست‌محیطی و دستیابی به سودآوری تأثیر می‌گذارد، هنوز به طور کامل بررسی نشده است. در این مقاله، یک زنجیره تأمین در نظر گرفته شده است که در آن یک تولیدکننده و یک خرده‌فروش به ترتیب در فناوری کاهش کربن و تلاش‌های بازاریابی سبز برای کاهش کربن سرمایه‌گذاری می‌کنند. مسئله اصلی که در اینجا به آن پرداخته می‌شود این است که وقتی خرده‌فروش به‌طور خصوصی از میزان تلاش‌های بازاریابی سبز و پتانسیل واقعی بازار مطلع است، تولیدکننده چگونه قراردادها را برای سودآوری و انطباق با مسئولیت‌های زیست‌محیطی طراحی می‌کند. مدل‌های قرارداد را برای زنجیره تأمین غیرمتمرکز و برای نمونه معیاری که در آن زنجیره تأمین به صورت عمودی یکپارچه شده است، توسعه داده شده است. نتایج نشان می‌دهد که در حالت تعادل، قرارداد بهینه تحت اطلاعات کامل، سودآوری و انطباق با مسئولیت‌های زیست‌محیطی را تضمین می‌کند. زیرا سود سیستم و مقدار کربن در زنجیره تأمین غیرمتمرکز برابر با زنجیره تأمین یکپارچه است. بر اساس اطلاعات نامتقارن، تولیدکننده فهرستی از قراردادها را برای ترغیب خرده‌فروش به افشای پتانسیل واقعی بازار و مشارکت فعال در کاهش کربن ارائه می‌کند. منوی قراردادها به تولیدکننده اجازه می‌دهد تا سود بیشتری را با کربن کمتر بدست آورد و خرده‌فروش را قادر می‌سازد تا مبلغی را بابت اجاره اطلاعات اضافی دریافت کند که این امر انجام مسئولیت‌های زیست محیطی را تسهیل می‌کند. تولیدکننده ممکن است از سیاست نقطه برش استفاده کند تا خرده‌فروش را از انعقاد قرارداد تحت برخی شرایط باز دارد. نشان داده شده است که این سیاست همیشه برای تولیدکننده سودآور است، در حالی‌که ممکن است سازگار با محیط زیست نباشد. علاوه بر این، تجزیه و تحلیل حساسیت نشان می‌دهد که: (1) زمانی که کارایی سرمایه‌گذاری برای کاهش کربن افزایش می‌یابد، فهرست قراردادها تولیدکننده را سودآورتر می‌کند و تا زمانی که راندمان به اندازه کافی بالا می‌رود، کربن کاهش می‌یابد، و (2) زمانی که پتانسیل بازار یا معاملات بر روی کاهش کربن افزایش می‌یابد، منوی قراردادها سود تولیدکننده را افزایش می‌دهد و در عین حال کربن را کاهش می‌دهد. بنابراین سودآوری و رعایت مسئولیت‌های زیست محیطی را تضمین می‌شود.

استراتژی‌های قیمت‌گذاری و هماهنگی سود تحت زنجیره تأمین سبز دو سطحی (مقاله هفدهم)

چکیده

ویژگی‌های سبز محصول نه تنها مصرف‌کنندگان محیط زیست بیشتری را جذب می‌کند، بلکه بر هزینه شرکت نیز تأثیر می‌گذارد. به منظور بررسی تصمیمات تعادلی و روش‌های هماهنگی سود در زنجیره تأمین سبز، مجموعه‌ای از مدل‌های بازی استکلبرگ با درنظر گرفتن استراتژی‌های مختلف قیمت‌گذاری، حالت‌های هماهنگی سود و الگوهای اطلاعاتی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. در این مسئله دو خرده‌فروش رقابتی نوعی محصول سبز را از تولیدکننده‌ای که متعهد به سرمایه‌گذاری سبز است، خریداری می‌کنند. استراتژی قیمت‌گذاری تأثیر آشکاری بر سطح سود اعضای زنجیره تأمین دارد امّا هیچ تأثیری بر درجه سبز محصول ندارد. تولیدکننده و خرده‌فروش با پتانسیل بالا بازار تمایل به انتخاب قیمت عمده‌فروشی ثابت دارند، درحالیکه خرده‌فروش با پتانسیل بازار پایین‌تر، قیمت عمده‌فروشی متفاوتی را ترجیح می‌دهد. درجه سبز نشان‌دهنده درجه حفاظت از محیط زیست محصول است و با آگاهی زیست محیطی مشتریان ارتباط مثبت و با ضریب هزینه درجه سبز ارتباط منفی دارد. علاوه بر این، یک مدل هماهنگی بهبود یافته بر اساس تعرفه دو بخشی نه تنها می‌تواند در سطح سناریوی متمرکز به سطح سود برسد، بلکه باعث می‌شود خرده فروشان افزایش سود داشته باشند. در نهایت، یک مدل اطلاعات نامتقارن با تقاضای غیرقطعی بازار و اطلاعات نامتقارن بین خرده‌فروشان مورد مطالعه قرار می‌گیرد. نتایج نشان می‌دهد که سود تعادلی اعضای زنجیره تأمین متأثر از تقاضای غیرقطعی و اطلاعات نامتقارن است. وقتی تقاضا غیرقطعی است، خرده‌فروش دارای اطلاعات نسبت به خرده‌فروش بدون اطلاعات سود بیشتری کسب می‌کند. این نتیجه‌گیری‌ها برای بهبود سطح همکاری اعضا و ارتقاء توسعه پایدار زنجیره تأمین سبز مفید است.