بهینه‌سازی سیستم خدمات محصول با قراردادهای حق امتیاز تحت اطلاعات نامتقارن (مقاله هشتم)

چکیده

این مقاله نحوه ارائه مؤثر سیستم خدمات محصول[1] را در زنجیره تأمین تولید خدمات محور[2] تحت اطلاعات نامتقارن تقاضا بررسی می‌کند. سیستم خدمات محصول به صورت ناهمگن و مکمل عمل می‌کند. تولیدکننده محصول را ارائه می‌دهد و خرده‌فروش که دارای اطلاعات خصوصی تقاضا است، مسئول افزودن خدمات ارزش افزوده لازم به محصول اصلی است. این مقاله به بررسی تأثیر قراردادهای مختلف بر تصمیمات و سودآوری اعضای زنجیره تأمین می‌پردازد. سه نوع قرارداد برای کمک به شرکای زنجیره تأمین جهت تصمیم‌گیری و افزایش کارایی زنجیره تأمین ایجاد شده است. اولین قرارداد معرفی شده، قرارداد حق امتیاز[3] است، که بر اساس آن تولیدکننده قرارداد تعرفه دو بخشی[4] (قیمت عمده‌فروشی و حق امتیاز) ارائه می‌دهد، تا بر تصمیم خرده‌فروش تأثیر بگذارد و اطلاعات تقاضای خصوصی او را تشخیص دهد. مورد دوم، قرارداد حق امتیاز با خدمات مورد نیاز[5] است، که بر اساس آن تولیدکننده سطح خدمات مورد نیاز را علاوه بر شرایط قرارداد تعرفه دو بخشی مشخص می‌کند. مورد سوم، قرارداد حق امتیاز با خدمات مورد نیاز متمرکز[6] است، که مشابه قرارداد حق امتیاز با خدمات مورد نیاز است. این قرارداد سطح خدمات مشخص شده توسط تولیدکننده را به عنوان راه حل بهینه سیستم معرفی می‌کند. نتایج تحلیلی نشان می‌دهد که هر سه قرارداد، اطلاعات خصوصی مربوط به تقاضای خرده‌فروش را برای تولیدکننده فاش می‌کند. همچنین نشان داده شده است، که قرارداد  بیشترین سود را برای کانال بدست آورده است.

---

[1] product service system (PSS)

[2] service-oriented manufacturing supply chain

[3] Franchise fee (FF) contract

[4] Two-part tariff contract

[5] Franchise fee with service requirement (FFS) contract

[6] Franchise fee with centralized service requirement (FFCS) contract