استفاده از قرارداد عرضه و نوآوری در فرایند در زنجیره تأمین پویا با اطلاعات نامتقارن (مقاله سوم)

چکیده

فرآیند نوآوری و قراردادهای تصمیم‌گیری یک زنجیره تأمین پویا متشکل از یک تأمین‌کننده و یک تولیدکننده بررسی می‌شود. تولیدکننده اطلاعات خصوصی در مورد کارآیی خود در نوآوری فرایند دارد. برای غلبه بر انتخاب غیربهینه احتمالی که به دلیل اطلاعات نامتقارن به وجود آمده است، تأمین‌کننده منویی از قراردادهای عرضه را طراحی می‌کند که هم قیمت عمده‌فروشی و هم میزان خرید را تعیین می‌کند. تأمین‌کننده تحت عدم‌تقارن اطلاعات، قیمت عمده فروشی بالاتر و مقدار خرید کمتر را برای تولیدکننده‌ای که نوآوری بالاتری دارد، تعیین می‌کند. در نتیجه، تولیدکننده با نوآوری بالا به دلیل عدم‌تقارن اطلاعات و حاشیه‌سازی مضاعف، در نوآوری سرمایه‌گذاری چشم‌گیری نمی‌کند. علاوه بر این، اگرچه قرارداد طولانی مدت باعث ایجاد انگیزه در نوآوری می‌شود، امّا می‌تواند تأثیر انتخاب غیربهینه بر قرارداد زنجیره تأمین را افزایش دهد، که این امر منجر به قیمت عمده‌فروشی بالاتر برای تولیدکننده‌ای که نوآوری بالایی دارد، می شود.