هماهنگی در زنجیره تأمین- بررسی مقاله اول

بررسی دو مکانیزم قرارداد هماهنگی در زنجیره تأمین

(برای درک بهتر این قسمت پیشنهاد می شود که مطالب ارائه شده توسط خانم جوهری در این وبلاگ در دسته هماهنگی در زنجیره تأمین مطالعه شود.)

                                                

مقدمه:

    در این مقاله، یک زنجیره تأمین تک محصولی شامل یک تولیدکننده و یک خرده‎فروش را در نظر می‌گیریم. فرض می‎کنیم که تقاضا وابسته به سطح موجودی خرده‎فروش می‏ باشد. در حالت ناهماهنگ، خرده ‏فروش مقدار سفارش را برای ماکزیمم کردن سود خود تعیین می‎کند، که معمولا کوچکتر از مقدار تولید اقتصادی تولیدکننده می‎باشد. در این مقاله طبق مقالات هماهنگی، ابتدا ساختار غیرمتمرکز و سپس ساختار متمرکز بررسی می‌شوند.  در قسمت بعد ساختار تصمیم‎گیری هماهنگ که ترکیبی از ساختار غیرمتمرکز با تصمیمات بهینه در ساختار متمرکز می‌باشد، مورد بررسی قرار می‎گیرند. دو سیاست هماهنگی برای هماهنگ کردن تصمیمات تولیدکننده و خرده‏فروش ارائه شده است. ابتدا، سیاست تأخیر در پرداخت (credit period) و سیاست تخفیف (quantity discount) بسط داده شده و بعد آن سودهای زنجیره هماهنگ تحت دو سیاست مقایسه شده است.