مصاحبه دکتری

ترم یک بودم سر درگم، نمیدونستم چکار کنم؟ دکتری بخونم؟ نخونم؟ برم خارج؟ نرم؟ تموم کنم برم سر کار؟ نرم؟ سوالاتی که الانم نمیدونم جوابشو و هیچ وقت، هیچ کس نمیتونه بهتون بگه کدوم راه قطعا براتون بهتره!! هیچی دیگه گفتیم بخونیم واسه دکتری، تابستون شد و حالا کارایی که داشتم:

 1. پایان نامه 2. مقالات پژوهشی واسه رزومه 3. کنکور دکتری 4. پروژه های کسری خدمت سربازی** خب تمام روزم رو کامل میگرفت با مشورت استاد راهنما همکاری رو برای کمک به مقالاتم انتخاب کردم. 9 مقاله مرتبط با پایان نامه و 8 مقاله نا مرتبط با پایان نامه(7تا کنفرانسی 9تا علمی پژوهشی یا علمی ترویجی و یه مقاله آی اس آی)! این حجم و فشار کار هایی که گفتم باعث شد تا مقالاتم اسامی متعددی داشته باشه. گذشت و گذشت تا روز مصاحبه! در روز مصاحبه و سه کد رشته امتحانی در علم وصنعت. بلا استثنا همه ازم پرسیدن چرا تو مقالاتت تنها نیستی؟؟ چرا کسی کمکت کرده اسمشو تو تقدیر نزدی و همکارت کردی؟؟ چه لزومی داشته این همه مقاله بدی و اسم این همکارا!؟؟ و کیفیت مقالاتم رو زیر سوال بردن!! و اصلن قبول نداشتن کارمو. اما من زحمت زیادی کشیده بودم و واقعا دلسرد شدم اون لحظه! ازینکه ما جلسه هم افزایی میایم که باهم همکاری کنیم و مقاله بدیم و تشویق میشیم به با هم مقاله دادن اما بازخوردی که دیدم این نبود. شاید برداشتم از جلسات هم افزایی اشتباه بود، 

همونطور که گفتم 16 مقاله دادیم در 14 تاش من اسم اول بودم و فقط دوتاش اسم همکارم از من بالاتر اما به من گفتن تیم شدید. پس حواستون باشه

به نظر من اگر میخواهید اپلای کنید اگر میخواهید واسه دکتری بخونید اگر میخواهید مقاله بدید سعی کنید تنها باشید. اصن مقالات بدون اسم استاد راهنمارو بریزید دور