هماهنگی زنجیره تامین

هماهنگی مسئولیت های اجتماعی و مقدار سفارش در یک زنجیره تامین دو سطحی: یک دیدگاه تصمیم گیری مشارکتی

مقدمه:

واحدهای صنعتی مختلف، اعضای یک زنجیره تامین را برای تامین نیاز مشتریان تشکیل می دهند. هنگامی که هر عضو زنجیره تامین به عنوان یک شرکت واحد، مستقل عمل و  به طور فردی تصمیمات را اتخاذ کند،نتایج بهینه محلی به دست می­آید، که تصمیم گیری غیرمتمرکز نامیده می شود. بسیاری از این تصمیمات مانند برنامه ریزی تولید، کنترل موجودی و تبلیغات به طور مستقیم یا غیرمستقیم بر منافع سایر اعضای زنجیره تامین تأثیر خواهند گذاشت. بنابراین، در نظر گرفتن یک شبکه زنجیره تامین به عنوان یک عامل واحد، می تواند با افزایش یکپارچه سازی تصمیمات باعث افزایش سودآوری شود و به این نوع رویکرد  که یک شبکه زنجیره تامین با یک تصمیم گیرنده واحد در نظر گرفته می شود، تصمیم گیری متمرکز می گویند. اگر چه راه حل بهینه برای کل زنجیره تامین با استفاده از رویکرد متمرکز به دست می آید، اما ممکن است این رویکرد با منافع برخی از اعضای زنجیره تامین در تناقض باشد، چرا که همه اعضا به دنبال منافع خود بوده و در صورتی که تصمیمات متمرکز با منافع آن ها در تضاد باشد، آنها از تصمیمات بهینگی کلی اجتناب خواهند کرد. به منظور نزدیک شدن به بهینه سازی کلی و به حداقل رساندن منافع متضاد اعضا، طراحی یک مکانیزم هماهنگی مورد نیاز است. مدل های هماهنگی  به دنبال مکانیزم های انگیزشی برای ایجاد انگیزه در میان اعضای زنجیره تامین برای پیروی از تصمیمات بهینه برای کل زنجیره تامین،  می باشند.

 از طرفی، با توجه به روند رو به رشد و جهانی شدن نگرانی های پایداری، توجه به مسائل مربوط به مسئولیت اجتماعی مشارکتیCSR) ) نه تنها در شرکت های مستقل اعمال می شود، بلکه به کل شبکه های زنجیره تامین نیز گسترش می یابد. توجه به مسائل مسئولیت اجتماعی مشارکتی در یک شرکت به طور کامل بر دیگر اعضای زنجیره تامین تأثیر می گذارد. مسئولیت اجتماعی مشارکتی را می توان به عنوان " فعالیت­های شرکت که نشانه نگرانی اجتماعی و زیست محیطی در کسب و کار و در تعامل با ذینفعان است" تعریف کرد. در این مطالعه، بر روی تأثیرات مسئولیت اجتماعی مشارکتی و کاربرد آن در مدیریت زنجیره تامین تمرکز شده است.

تعریف مسئله و نوآوری:

در این مقاله یک زنجیره تامین دو سطحی شامل یک تامین کننده و یک خرده فروش در نظر گرفته شده است. در زنجیره تامین مورد بررسی، یک محصول با فروش فصلی عرضه و توزیع خواهد شد. به دلیل عمر مفید و محدود محصولات (مانند دارو) ، فرض می شود که در پایان هر فصل، محصولات باقی مانده دفع شده و خرده فروش مسئول هزینه های آن است. همچنین مدل می تواند به راحتی با محصولات با ارزش اسقاط مثبت در پایان هر فصل اصلاح شود. خرده فروش با یک تقاضای غیر قطعی بازار با توزیع نرمال در هر دوره مواجه است.

در این زنجیره تامین کننده می تواند در مسائل مربوط به CSR سرمایه گذاری کرده تا با این عمل بتواند بر سهم بازار تاثیر داشته باشد و در نتیجه تقاضای مشتریان را افزایش دهد. مقدار سفارش خرده فروش و سرمایه گذاری CSR تامین کننده نه تنها بر سود هر یک از آن ها به طور مستقیم تاثیر می گذارد، بلکه به طور غیرمستقیم بر سود زنجیره تامین تاثیر گذار خواهد بود. فرض شده است که خرده فروش قبل از هر فصل مقدار سفارش خود را تعیین کرده و تامین کننده باید در مورد سرمایه گذاری CSR تصمیم بگیرد. در حالت غیر متمرکز، ابتدا، تامین کننده باید سرمایه گذاری CSR  خود را مشخص کرده، و سپس، خرده فروش در مورد مقدار سفارش خود تصمیم گیری می کند.

تأثیر سرمایه گذاری CSR در عملکرد زنجیره تامین:

به منظور اندازه گیری فعالیت های  CSR، باید دو مساله اساسی مورد توجه قرار گیرد:

• رابطه بین پول سرمایه گذاری شده و سطح عملکرد CSR
• تعیین تأثیر سطح عملکرد CSR در کل زنجیره تامین

در بسیاری از مطالعات قبلی، سطح عملکرد CSR به عنوان تابعی از سرمایه گذاری تامین کنندگان در نظر گرفته شده است. در این تحقیق، فرض بر این است که تامین کننده ξ را برای هر واحد محصول در بهبود CSR سرمایه گذاری می کند. علاوه بر این، سطح عملکرد CSR با سرمایه گذاری انجام شده، بدین صورت مشخص می شود. بیشترین سرمایه گذاری در CSR بالاترین سطح عملکرد را در پی خواهد داشت.

مسئله دیگری که باید مورد توجه قرار گیرد تأثیر سطح عملکرد CSR در شبکه زنجیره تامین است. سرمایه گذاری CSR به طور بالقوه می تواند  بر افزایش فروش، افزایش بازارهای جدید، کاهش ناکارایی تولید، کاهش هزینه ها و ریسک و به رسمیت شناختن نام تجاری تاثیر گذارد.

به طور دقیق می توان گفت، سطح عملکرد CSR بر تقاضای مشتری تاثیر می گذارد. بنابراین، میانگین تقاضای مشتریان توسط سرمایه گذاری CSR افزایش می یابد. تقاضای مشتریان از یک توزیع نرمال  ،پیروی می کند و فرض می شود که تقاضای مشتری پس از سرمایه گذاری در فعالیت های CSR مقدار باشد. پارامتر نشان دهنده حداکثر افزایش تقاضا به دلیل سرمایه گذاری CSR است.

دنباله رویدادها در زنجیره تامین مورد بررسی:

قبل از هر فصل، تامین کننده محصولات را با قیمت m در هر واحد فراهم کرده و آنها را با قیمت عمده فروشی w به خرده فروش به ازای هر واحد محصول می فروشد. علاوه بر این، خرده فروش سفارش خود را در مقدار Q  به ازای هر دوره دریافت کرده و آنها را با قیمت خرده فروشی p به ازای هر واحد به فروش می رساند. در پایان هر فصل فروش، محصولات باقی مانده هزینه های دفع را به خرده فروش به مقدار θ در هر واحد تحمیل می کند. علاوه بر این، در صورت کمبود، فروش از دست خواهد رفت و هزینه کمبود در نظر گرفته خواهد شد. با توجه به تقاضای احتمالی مشتریان، تعداد مورد انتظار فروش خرده فروش در طول فصل برابر است. در نتیجه، درآمد مورد انتظار خرده فروش از فروش محصولات به مشتریان    خواهد بود .

در این مقاله، هزینه انتظاری خرده فروش برای دفع و هزینه کمبود آن است. علاوه بر این، تامین کننده مقدار را برای بهبود CSR.سرمایه گذاری می کند. شکل 1 جریان کالا و پرداخت ها را در زنجیره تامین مورد بررسی نشان می دهد.

شکل 1. مدل زنجیره تامین مورد بررسی و جریان پرداخت ها

مدل ریاضی:

در این بخش، مدل ریاضی د در ساختارهای تصمیم­گیری غیر متمرکز، متمرکز و مشارکتی مورد بررسی قرار می گیرند. در این زنجیره، تامین کننده در مورد سرمایه گذاری مسئولیت اجتماعی مشارکتی ξ و خرده فروش در مورد مقدار سفارش  Q تصمیم می گیرد.

تصمیم گیری غیر متمرکز:

در این مدل، خرده فروش مسئول تصمیم گیری درباره میزان سفارش و تامین کننده مسئول تصمیم گیری در مورد سرمایه گذاری های CSR هستند. مقدار این متغیرهای تصمیم گیری نه تنها بر تصمیم گیرنده تاثیر می گذارد، بلکه بر دیگر اعضا و همچنین کل زنجیره تامین را تحت تاثیر قرار خواهند داد و مقدار سفارش خرده فروش بر حجم فروش و سود فروشندگان تاثیر دارد. علاوه بر این، سرمایه گذاری CSR بر تقاضای مشتری و سطح عملکرد CSR در کل شبکه زنجیره تامین تأثیر می گذارد. فرض بر این است که سطح عملکرد CSR تحت تاثیر سرمایه گذاری CSR بدین صورت  قرار می گیرد.

در ساختار غیر متمرکز، فرض بر این است که تامین کننده رهبر و خرده فروش پیرو است و در نتیجه، تعامل بین دو عضو می تواند از طریق بازی استکلبرگ مدل شود. در این مورد، تامین کننده به عنوان رهبر زنجیره تصمیم می گیرد که میزان سرمایه گذاری CSR  چقدر باشد، و سپس خرده فروش مقدار سفارش خود را با توجه به تقاضای روبه‌رو شده تعیین می کند. در نتیجه، باید مدل غیر متمرکز را به صورت معکوس مورد بررسی قرار داد:

مرحله 1. برای هر گونه سرمایه گذاری CSR تعیین شده توسط تامین کننده، خرده فروش تابع سود خود را به منظور به دست آوردن مقدار سفارش بهینه خود Q به عنوان تابعی از سرمایه گذاری مسئولیت های اجتماعی ξ  بهینه سازی می کند.

مرحله2. با توجه به عکس­العمل خرده فروش، تامین کننده مقدار سفارش خرده فروشQ  را به عنوان تابعی از ξ در تابع سود خود قرار داده و پس از آن بهینه سرمایه گذاری CSR ، را به دست می آورد.

مرحله 3. خرده فروش مقدار سفارش بهینه خود را با توجه به سرمایه گذاری بهینه CSR تامین کننده تعیین می کند.

متوسط سود خرده فروش در حالت تصمیم گیری غیر متمرکز به صورت زیر بیان شود

:

که در آن جمله اول متوسط درآمد فروش خرده فروش در یک دوره فروش و جمله دوم نشان دهنده هزینه های خرید خرده فروش است. عبارات سوم و چهارم به ترتیب متوسط هزینه های موجودی بیش از حد و کمبود می باشند. تابع سود خرده فروش در این مورد به شرح زیر خواهد بود:

واضح است که سود خرده فروش، تابعی از مقدار سفارش  خود و سرمایه گذاری CSR است. سرمایه گذاری CSR که توسط تامین کننده تعیین می شود نیز بر سود خرده فروش تاثیر می گذارد.

برای یک ξ معین، تابع سود خرده فروش مقعر است و مقدار بهینه Q به صورت زیر به دست می آید:

درآمد تامین کننده به طور مستقیم با مقدار سفارش خرده فروش و به طور غیر مستقیم با سرمایه گذاری CSR مرتبط است. هرچقدر تعداد سفارشات خرده فروش بیشتر باشد، میزان خرید پیش بینی شده و در نتیجه سود خالص بیشتر خواهد بود. علاوه بر این، به دلیل افزایش هزینه های سرمایه گذاری CSR، تقاضای مشتری افزایش یافته و در نهایت درآمد تامین کننده افزایش می یابد.

در ساختار غیر متمرکز، تابع سود تامین کننده به صورت زیر محاسبه می شود:

در این مورد، سود تامین کننده با توجه به مقدار سفارش بهینه خرده فروش، به صورت زیر محاسبه می شود:

با فرض ، تابع سود مورد انتظار تامین کننده با توجه به ξ در ساختار تصمیم گیری غیر متمرکز مقعر بوده و مقدار بهینه ξ به صورت زیر بدست می آید:

که در آن:

تصمیم گیری متمرکز:

در تصمیم گیری متمرکز، یک مدیر واحد برای تمام  تصمیمات زنجیره تامین تصمیم گیری می کند. با توجه به این دیدگاه، انتظار می رود که همه متغیرهای تصمیم گیری در سطح کلی بهینه شوند. در این مورد، متغیرهای تصمیم گیری، که مقدار سفارش و سرمایه گذاری CSR هستند، تعیین شده و سود کلی زنجبره تامین حداکثر می شود.

تابع سود کلی زنجیره تامین که برابر با مجموع سود تامین کننده و خرده فروش است، به صورت زیر بدست می آید:

بعد از ساده سازی، رابطه بالا به صورت زیر در می آید:

با در نظر گرفتن تابع سود زنجیره تامین متمرکز نسبت به ξ و Q در بازه زیر مقعر خواهند بود:

مقدار سفارش بهینه و سرمایه گذاری بهینه CSR برای کل زنجیره تامین به صورت زیر بدست می آیند:

از آنجا که مقدار سفارش بهینه و سرمایه گذاری بهینه CSR به یکدیگر وابسته هستند، یک الگوریتم روش جستجو برای پیدا کردن مقادیر بهینه متغیرهای تصمیم گیری استفاده می شود:

مرحله 1: در ابتدا، ξ = 0  را در نظر گرفته می شود و مقدار بدست می آید.

مرحله 2: سود کل زنجیره تامین  محاسبه می شود.

مرحله 3: با در نظر گرفتن ، مقدار بدست می آید.

مرحله 4: سود کل زنجیره تامین   محاسبه می شود.

مرحله 5: اگر رابطه برقرار باشد،   و در نظر گرفته می شود، سپس، روش جستجو خاتمه می یابد.  در غیر این صورت، به مرحله (3) رفته و این روش تا زمانی که این معیار برقرار شود، تکرار می شود.

واضح است،   برای به حداکثر رساندن کل سود زنجیره تامین به جای به حداکثر رساندن سود هر یک از اعضای محلی، تعیین می شود. از این رو:

تصمیم گیری مشارکتی:

در این مقاله، یک مدل ریاضی برای تصمیم گیری مشارکتی در زنجیره تامین پیشنهاد شده است. هر متغیر تصمیم یر روی سودآوری هر یک از اعضا تاثیر می گذارد. مدل مشارکتی پیشنهادی، کل سود زنجیره تامین را حداکثر کرده و  تضمین می کند تا سود هر یک از اعضای آن، مقدار کمتری از مقدار حالت غیرمتمرکز نخواهد داشت. به عبارت دیگر، مدیر زنجیره تامین، متغیرهای تصمیم را برای هر دو عضو زنجیره تعیین می کند، به طوری که سودآوری کل زنجیره تامین به حداکثر می رسد، و مشارکت اعضای آن تضمین می شود. در این مورد، مدل به یک راه حل بهینه پارتو در مقایسه با ساختار غیرمتمرکز منجر می شود.

مدل مشارکتی پیشنهادی به شرح زیر می باشد:

با جایگذاری هر یک از مقادیر بهینه و با در نظر گرفتن  رابطه بالا به صورت زیر نوشته می­شود:

می توان مشاهده کرد که تمام محدودیت ها همیشه برای حل بهینه ساختار غیرمتمرکز برقرار می­ باشند. بنابراین، این راه حل یک راه حل عملی و بی قید و شرط از مدل مشارکتی است. جواب مدل غیرمتمرکز، می تواند یک حد پایین برای مدل مشارکتی ارائه شده، باشد. از سوی دیگر، سود کل زنجیره تامین در مدل متمرکز می تواند حد بالا برای مدل مشارکتی باشد. بنابراین، عملکرد مدل همکاری پیشنهاد شده را می توان با مقایسه نتایج آن با مدل های غیر متمرکز و متمرکز شناسایی کرد.

مثال عددی:

برای بررسی عملکرد مدل پیشنهادی، هفت مثال­ عددی، در نظر گرفته شده و رفتار مدل پیشنهادی تحت مجموعه داده های مختلف بررسی شده است. جدول 1 داده های هفت مثال عددی مورد بررسی را نشان  می دهد.

جدول 1. داده های مربوط به هفت مثال عددی مورد بررسی.

هفت مثال عددی در سه ساختار مختلف اجرا می شود: (1) غیر متمرکز، (2) متمرکز، و (3) مدل تصمیم گیری مشارکتی.

جدول 2 مقدار سفارش خرده فروش، سرمایه گذاری CSR و سود هر عضو زنجیره را در سه حالت مختلف تصمیم گیری نشان می دهد. شایان ذکر است که از LINGO 11 برای حل مدل همکاری استفاده شده است.

جدول 2. نتایج محاسباتی مثال های عددی مورد بررسی برای مدل های مختلف تصمیم گیری.

همانطور که در جدول 2 نشان داده شده است، در مسئله آزمون 6، تصمیم گیری متمرکز نه تنها سودآوری کل زنجیره تامین را به حداکثر می رساند، بلکه منافع فردی بالاتری را برای هر عضو در مقایسه با سود غیر متمرکز خود ایجاد می کند. در چنین مواردی، مدل متمرکز برای هر دو عضو سود بیشتری به همراه خواهد داشت و در نتیجه آنها مشتاقانه تصمیمات مشترک را اتخاذ خواهند نمود. در این موارد، مدل همکاری نیز بسیار خوب عمل می کند و نتیجه آن مشابه مدل متمرکز است. اگرچه تصمیم گیری متمرکز، برای کل شبکه زنجیره تامین سود بیشتر نسبت به دو ساختار دیگر، فراهم می کند، اما تصمیم متمرکز لزوما سود اقتصادی هر دو طرف را افزایش نمی دهد.

مدل مشارکتی پیشنهادی راه حل های قابل اجرا را فراهم می کند. همانطور که در جدول 2 نشان داده شده است، مقایسه سود هر دو عضو زنجیره تامین در حالت مشارکتی با حالت غیرمتمرکز نشان می دهد که هر دو طرف انگیزه کافی برای شرکت در مدل تصمیم گیری مشترک دارند. با اتخاذ مدل مشارکتی، کل سود زنجیره تامین با توجه به تصمیم گیری های سنتی افزایش می یابد، در حالی که  سود هیچ یک از اعضا نسبت به حالت غیرمتمرکز کاهش  نخواهد داشت. به عبارت دیگر، مدل مشارکتی پیشنهادی، سودآوری زنجیره تامین و سودآوری هر دو طرف را افزایش می دهد؛ از این رو، هیچ مانعی برای اجرای مدل پیشنهادی در حالت غیر متمرکز وجود ندارد.

تأثیر CSR بر تقاضا یکی از پارامترهای اصلی مدل پیشنهادی است که می تواند هماهنگی بین اعضای زنجیره تامین را تحت تأثیر قرار دهد. از این رو، تجزیه و تحلیل حساسیت بر روی پارامتر a با استفاده از مثال عددی  2 انجام می شود. تغییرپذیری پارامتر a بین 10٪ و 50٪ از میانگین تقاضا در نظر گرفته شده است . شکل 2 نشان دهنده تغییرپذیری سود کل زنجیره تامین در برابر تغییرات پارامتر a در ساختار غیر متمرکز، متمرکز و مشترک است.

شکل 2. تاثیر حساسیت مسئولیت اجتماعی مشارکتی (a) بر سودآوری زنجیره تامین تحت مدل های غیر متمرکز، متمرکز و هماهنگ.

سود زنجیره تامین در مدل متمرکز بیشتر از مقدار آن در دو ساختار دیگر است. با این حال، همانطور که مشاهده می شود، نتایج حاصل از مدل مشارکتی به ساختار متمرکز نزدیک می شود و عملکرد قابل قبولی را با افزایش   نشان می دهد.

علاوه بر این، تغییرات در سطح عملکرد CSR نسبت به    در شکل 3 نشان داده شده است.

شکل 3. تاثیر حساسیت مسئولیت اجتماعی مشارکتی (a) بر سطح عملکرد مسئولیت اجتماعی مشارکتی در مدل های غیر متمرکز، متمرکز و هماهنگ.

با توجه به شکل 3، سرمایه گذاری CSR زمانی که تقاضای بازار بیش از یک حد مشخص باشد سودمند است،. در غیر این صورت، سرمایه گذاری CSR از لحاظ اقتصادی کارآمد نخواهد بود. مدل همکاری پیشنهادی می تواند به میزان قابل توجهی سطح عملکرد CSR را افزایش دهد و برای اعضای زنجیره تامین سود قابل قبول  ایجاد می کند.

برای بررسی شرایطی که تصمیم گیری متمرکز برای هر دو طرف قابل قبول باشد، سوددهی هر دو عضو در مدل های غیر متمرکز و متمرکز با افزایش w در شکل 4 نشان داده شده است.

شکل 4. تاثیر قیمت عمده فروشیw)) بر سودآوری اعضا در مدل های غیر متمرکز و متمرکز.

همانطور که نشان داده شده است، تصمیم گیری متمرکز برای تامین کننده در صورتی که   و تصمیم گیری متمرکز برای خرده فروشان زمانی که  سودآور است. در نتیجه، منطقی است که انتظار رود که هر دو طرف مایل به اتخاذ  تصمیمات مشترکی باشند در صورتی که قیمت عمده فروشی بین 25.14 تا 27.67 باشد.

برای مقایسه سودآوری کل زنجیره تامین تحت مدل های غیر متمرکز، متمرکز و همکارانه، مثال عددی 2 در نظر گرفته می شود و تأثیر قیمت عمده فروشی بر سودآوری کل زنجیره تأمین در ساختارهای مختلف تصمیم گیری در شکل 5 نشان داده شده است.

شکل 5. تاثیر قیمت عمده فروشیw)) بر سودآوری زنجیره تامین تحت مدل های غیر متمرکز، متمرکز و هماهنگ

همانطور که مشاهده می شود، سودآوری ساختار غیر متمرکز به طور قابل توجهی با افزایش w بدتر می شود، در حالی که سودآوری کل زنجیره تامین در مدل متمرکز مستقل از قیمت عمده فروشی است. برای مدل همکارانه می توان گفت، زمانی که w بین 25.14 و 27.67 باشد، سود کل مدل همکارانه  شبیه به ساختار متمرکز بوده، در حالی که سودآوری مدل غیر متمرکز بسیار پایین است. بنابراین، هر دو عضو می توانند با استفاده از مدل مشارکتی نسبت به یک حالت سنتی سود بیشتری را کسب کنند. با توجه به تجزیه و تحلیل حساسیت، می توان نتیجه گرفت که مدل همکاری در مقایسه با تصمیم گیری غیر متمرکز، سودآور است و حتی سودآوری آن می تواند به سودآوری ساختاری متمرکز برسد.

شکل 6 سطح عملکرد CSR را تحت مدل های تصمیم گیری غیر متمرکز، متمرکز و همکاری برای مقادیر مختلف w نشان می دهد.

شکل. 6. تاثیر قیمت عمده فروشی بر سطح عملکرد CSR در مدل های غیر متمرکز، متمرکز و هماهنگ.

همانطور که انتظار می رود، مقدار قیمت عمده فروشی، عملکرد CSR را در مدل متمرکز تغییر نخواهد داد. همچنین برای ساختار غیر متمرکز می توان گفت، زمانی که قیمت عمده فروشی کمتر از یک حد خاص باشد، سرمایه گذاری CSR برای تامین کننده سودمند نخواهد بود. به عبارت دیگر، هنگامی که حاشیه سود تامین کننده کم باشد، تأثیر سرمایه گذاری CSR بر درآمد تامین کننده، بسیار کم خواهد بود و در نتیجه، تامین کننده علاقه ای به صرف هزینه در فعالیت های CSR نخواهد داشت. افزایش W موجب می شود سرمایه گذاری CSR برای تامین کننده سودمند باشد. می توان نتیجه گرفت که در مدل غیر متمرکز، عرضه کننده مشتاق است تا سطح عملکرد CSR را بهبود بخشد تا زمانی که تاثیر سرمایه گذاری CSR در درآمد تامین کننده معنی دار باشد.

شکل. 6 همچنین نشان دهنده روند عملکرد CSR در مدل مشارکتی با افزایش w می باشد. همانطور که نشان داده شده است، سطح عملکرد CSR در تصمیم گیری مشترک همواره بیشتر از تنظیمات غیر متمرکز است. بر اساس شکل 6، سطح عملکرد CSR در مدل مشارکتی، زمانی که مقدار w بیش از یک حد مشخص باشد، حتی از مدل متمرکز بیشتر است. در کل، تصمیم گیری مشارکتی ، نه تنها از لحاظ مالی، بلکه از جنبه های اجتماعی نیز یک مزیت عمده خواهد بود.

نتیجه گیری:

• تحت شرایطی که حاشیه سود عرضه کننده ، در مقایسه با حاشیه سود خرده فروش (به عنوان مثال، قیمت محصولات با قیمت عمده فروشی) به اندازه کافی بیشتر است، تصمیم گیری مشارکتی در سرمایه گذاری و میزان سفارش در CSR نه تنها باعث افزایش سودآوری اقتصادی کل زنجیره تامین در مقایسه با ساختار غیر متمرکز می شود، بلکه سطح عملکرد CSR بیشتر از مدل متمرکز بهبود خواهد یافت.
• هنگامی که تأثیر فعالیت های CSR در تقاضای بازار ناچیز باشد، بر خلاف ساختار غیر متمرکز که در آن تامین کننده حاضر به سرمایه گذاری در CSR نبوده، مدل همکارانه پیشنهادی، انگیزه کافی را برای تامین کننده در سرمایه گذاری و بهبود عملکرد CSR فراهم می کند.