قرارداد زنجیره تأمین محصولات سبز با در نظر گرفتن مسئولیت‌های زیست محیطی _ مقاله دهم

چکیده:

پایداری زیست میحیطی معیاری مهم برای سنجش موفقیت مدیریت زنجیره تامین می‌باشد. در این مقاله یک زنجیره تامین دو سطحی شامل یک تولیدکننده محصول سبز و یک خرده‌فروش با مسئولیت‌های زیست محیطی که در آن مشتریان آگاهی زیست محیطی دارند، در نظر گرفته شده است. این مساله در قالب سه مدل به منظور افزایش همکاری مدلسازی شده است: (1) فقط قیمت، (2) تقسیم هزینه‌ی بازاریابی سبز و (3) قرارداد تعرفه دو بخشی. نتایج نشان می‌دهد که همکاری میان اعضا می‌تواند به زنجیره تامین برای رسیدن به بهبودهای زیست محیطی کمک کند. قراردادهای همکاری در عمل ارزشمند هستند، زیرا مشتریان در حال حاضر توجه بیشتری به پایداری زیست محیطی می‌کنند و بیشتر از نظر محیطی هوشیار شده‌اند. یک نتیجه‌گیری متناقض اما جالب این است که همکاری ممکن است همیشه برای تمام اعضا سود نداشته باشد؛ تولید زمانی سودآور می‌شود که خرده‌فروش هزینه بازاریابی سبز را با تولیدکننده به اشتراک بگذارد، در حالی که خرده‌فروش تحت قرارداد به اشتراک‌گذاری هزینه، کم‌تر از قرارداد مبتنی بر قیمت سود می‌کند. نتایج عملکرد رفاه اجتماعی نیز نشان می‌دهد که رفاه اجتماعی زنجیره تامین با افزایش سطح همکاری افزایش می‌یابد.

کلمات کلیدی: مدیریت زنجیره تامین پایدار، هماهنگی کانال، مسولیت زیست‌محیطی، طراحی محصول سبز، بازاریابی سبز.

رویکرد ترکیبی در زنجیره تامین دو کاناله سبز با در نظر گرفتن تلاش برای فروش، زمان تحویل و تولید مجدد _ مقاله هفتم

چکیده:

امروزه اقتصاد دورانی و فعالیت‌های بازاریابی، مهم‌ترین نقش را برای جذب سهم بیشتری از بازار دارند. در این مقاله زنجیره تامین سبز دو کاناله، شامل تولیدکننده و توزیع‌کننده در نظر گرفته می‌شود و دو موضوع مهم مطرح است، اول جذب مشتری که برای این منظور سه عامل فروش از طریق دو کانال، تلاش برای فروش و زمان تحویل آنلاین در نظر گرفته شده است و دوم رعایت اصول زیست محیطی است که به منظور کاهش انتشار کربن، سه مسئولیت سرمایه گذاری در تولید محصول سبز، مقررات تجاری و تولید مجدد ترکیبی از طریق تولیدکننده و توزیع کننده با فناوری به روز طراحی شده است. این مقاله به دنبال تعیین مقدار تعادلی برای، استراتژی قیمت گذاری، رویکرد‌های تولید مجدد و زمان تحویل است که به این منظور سه رویکرد تئوری بازی‌ها، از جمله بازی استکلبرگ تولیدکننده (SM)، بازی استکلبرگ توزیع‌کننده (SR) و بازی نش (N) بررسی شده است. نتایج به دست آمده نشان می‌دهد روش SM که در آن تولیدکننده بیشتر محصولات معیوب را از طریق توزیع کننده جمع‌آوری می‌کند، بهترین استراتژی برای بهبود سود توزیع‌کننده و تولیدکننده است و افزایش مقدار متغیرهای تصمیم را به همراه دارد.

کلمات کلیدی: دو کاناله، اقتصاد دورانی، انتشار کربن، زمان تحویل، تلاش برای فروش، تئوری بازی‌ها، تولید مجدد، مجوز فن‌آوری.

تصمیم گیری در مورد قیمت گذاری و سبز بودن یک زنجیره تامین دو کاناله‌ی سه سطحی – مقاله ششم

چکیده:

این مقاله به مساله تصمیم‌گیری بهینه و هماهنگی برای یک زنجیره تامین سبز دو کاناله‌، سه سطحی می‌پردازد. این زنجیره تامین شامل تولیدکننده، توزیع‌کننده و خرده‌فروش می‌باشد. عملکرد زنجیره به این صورت است که تولیدکننده محصول را با سطح سبز بودن دلخواه تولید می‌کند و به توزیع‌کننده می‌فروشد، توزیع‌کننده دو انتخاب دارد، (1) فروش از طریق کانال مستقیم، (2) فروش به خرده‌فروش. تقاضا در هر دو کانال بسته به قیمت و سطح سبز بودن محصول است. این مساله در سه ساختار یررسی می‌شود، ابتدا ساختار تصمیم گیری سه‌گانه باز و سه‌گانه بسته مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌گیرند، و به این نتیجه می‌رسند که سه تایی بسته در مقایسه با سه تایی باز، برای زنجیره تامین و برخی از اعضا سودآور تر است، لذا مورد پذیرش قرار نمی‌گیرد، در ادامه برای هماهنگی زنجیره تامین، ساختار تصمیم گیری سه‎گانه انتقالی بررسی می‌شود، در این ساختار محصول با قیمت کمتر و کیفیت بالاتر نسبت به ساختار قبل به دست مشتریان می‌رسد و سود زنجیره تامین تضمین می‌شود.

کلمات کلیدی: محصول سبز، قیمت گذاری، دو کاناله، هماهنگی زنجیره تامین، مدیریت زنجیره تامین سه سطحی.

بهینه‌سازی قیمت خرده‌فروش آنلاین و گسترش ظرفیت حامل‌ها همزمان با کاهش قیمت از طریق هماهنگی زنجیره تامین غیرمتمرکز - مقاله اول

چکیده:

در سال‌­های اخیر قیمت پایین تعداد زیادی از خرده­‌فروشان چینی باعث افزایش تقاضا شده است. این افزایش تقاضا مشکلاتی مانند افزایش زمان تحویل کالا به مشتریان و ... را در پی داشته است، اگرچه حامل‌­ها تلاش کرده‎‌اند که ظرفیت تحویل خود را بطور موقت افزایش دهند. برای حل این مشکل، زنجیره تامینی در نظر گرفته شده است که شامل خرده‌­فروش‌های آنلاینی است که قیمت را تعیین می­‌کنند. قیمت تعیین شده بر روی تقاضا تاثیر دارد و در صورت افزایش تقاضا، نیاز به افزایش ظرفیت حامل­‌ها است، که افزایش ظرفیت حامل­‌ها قیمت را بسیار افزایش می­‌دهد. این مقاله، تصمیمات بهینه را به صورت ساختار تصمیم­‌گیری متمرکز و غیرمتمرکز مورد بررسی قرار داده و عملکرد هر دو را با یکدیگر مقایسه کرده است. تصمیمات بهینه و اینکه کدام یک از ساختار دارای هزینه کمتر، امکان افزایش ظرفیت بیشتر و زمان کمتری برای تحویل کالا دارند، به پارامترهای مدل (مقیاس بازار، هزینه دیرکرد، هزینه افزایش ظرفیت، هزینه تحویل و تقاضای غیرقطعی) بستگی دارد. خرده‌­فروش‎‌های آنلاین ممکن است در ساختار غیرمتمرکز هزینه‌­های کمی درنظر بگیرند و حامل­‌ها انگیزه‌­ای برای افزایش ظرفیت نداشته باشند، بنابراین یک قرارداد تقسیم درآمد-هزینه برای هماهنگی زنجیره تامین تحت تقاضای قطعی و تصادفی پیشنهاد شده است.

کلمات کلیدی: زنجیره تامین، قرارداد هماهنگی، تجارت الکترونیک، قیمت­‌‌گذاری و ظرفیت 

هماهنگی زنجیره تامین

تحقیق در مورد قیمت گذاری و استراتژی هماهنگی زنجیره تامین سبز در حالت تولید چندگانه

مقدمه:

با جهانی شدن اقتصاد، مسائل مربوط به منابع زیست محیطی به طور فزاینده‌ای مورد توجه قرار گرفته است و نظریه‌های مربوط به زنجیره تامین سبز، نظر بسیاری از محققان و رهبران بازار را جلب کرده است. مدیریت زنجیره تامین سبز (GSCM)، بر اساس توسعه پایدار جامعه و شرکت ها،  آموزش و همکاری را بین شرکت های مختلف زنجیره تامین افزایش داده، سطح سبز زنجیره تامین را بهبود بخشیده است و همچنین مدیریت سازمان یافته و هماهنگ زنجیره تامین سبز را از طریق آموزش تامین کنندگان، انجمن های محیط زیست، ارتقاء سبز و سیاست ها و مقررات مربوطه، آشنا می سازد. بنابراین، مدیریت زنجیره تامین سبز یک مدیریت مدرن است که بر هماهنگی توسعه مزایای اقتصادی و محیط زیستی تمرکز دارد.

هماهنگی زنجیره تامین

هماهنگی مسئولیت های اجتماعی و مقدار سفارش در یک زنجیره تامین دو سطحی: یک دیدگاه تصمیم گیری مشارکتی

مقدمه:

واحدهای صنعتی مختلف، اعضای یک زنجیره تامین را برای تامین نیاز مشتریان تشکیل می دهند. هنگامی که هر عضو زنجیره تامین به عنوان یک شرکت واحد، مستقل عمل و  به طور فردی تصمیمات را اتخاذ کند،نتایج بهینه محلی به دست می­آید، که تصمیم گیری غیرمتمرکز نامیده می شود. بسیاری از این تصمیمات مانند برنامه ریزی تولید، کنترل موجودی و تبلیغات به طور مستقیم یا غیرمستقیم بر منافع سایر اعضای زنجیره تامین تأثیر خواهند گذاشت. بنابراین، در نظر گرفتن یک شبکه زنجیره تامین به عنوان یک عامل واحد، می تواند با افزایش یکپارچه سازی تصمیمات باعث افزایش سودآوری شود و به این نوع رویکرد  که یک شبکه زنجیره تامین با یک تصمیم گیرنده واحد در نظر گرفته می شود، تصمیم گیری متمرکز می گویند. اگر چه راه حل بهینه برای کل زنجیره تامین با استفاده از رویکرد متمرکز به دست می آید، اما ممکن است این رویکرد با منافع برخی از اعضای زنجیره تامین در تناقض باشد، چرا که همه اعضا به دنبال منافع خود بوده و در صورتی که تصمیمات متمرکز با منافع آن ها در تضاد باشد، آنها از تصمیمات بهینگی کلی اجتناب خواهند کرد. به منظور نزدیک شدن به بهینه سازی کلی و به حداقل رساندن منافع متضاد اعضا، طراحی یک مکانیزم هماهنگی مورد نیاز است. مدل های هماهنگی  به دنبال مکانیزم های انگیزشی برای ایجاد انگیزه در میان اعضای زنجیره تامین برای پیروی از تصمیمات بهینه برای کل زنجیره تامین،  می باشند.

هماهنگی زنجیره تامین

تحقیق در مورد مکانیزم هماهنگی در یک زنجیره تامین سبز سه سطحی، تحت بازی غیر مشارکتی

مقدمه:

با معرفی یک اقتصاد کم کربن و تولید ناخالص داخلی سبز، نگرانی در مورد نظریه ها در زنجیره تامین سبز (GSC) در میان محققان و مدیران بازار، افزایش پیدا کرده است. از طرفی زنجیره تامین سبز شامل عرضه، سرمایه گذاری، تولید، فروش، بازیافت، حمل و نقل، مصرف و سایر زمینه ها است و مدیریت زنجیره تامین سبز (GSCM)، با استفاده از توسعه پایدار است که یادگیری و همکاری میان شرکت های مختلف را در زنجیره تامین تقویت می کند و سطح سبز زنجیره تامین را بهبود می بخشد.

طرح تحقیقاتی سیاست های مونوگرافی "زنجیره سبز" برای اولین بار توسط شورای کشور چین برای همکاری بین المللی در زمینه محیط زیست و توسعه زنجیره تامین، در تاریخ 15 دسامبر 2010 در پکن مطرح شد. این امر نشان می دهد که نه تنها اقدامات دولت، در زمینه راهنمایی و تقویت زنجیره‌تامین سبز برای توسعه، افزایش یافته است، بلکه الزامات بیشتری را نیز فراهم کرده و چالش‌های جدی را برای محققان بازار به وجود می آورد. از این رو، واضح است که مقررات زیست محیطی دولت چین برای شرکت ها، از تنها نگرانی آن‌ها در خصوص مراحل عملیات شرکت، محیط زیست محصول و سایر موارد مورد نیاز در کل زنجیره تامین، است.

در واقع، اجرای موفقیت آمیز مدیریت زنجیره تامین سبز به موارد زیادی بستگی دارد و در یک ساختار هماهنگی منطقی خوب،  مکانیزم های انگیزشی و ایجاد موفقیت آمیز همکاری های استراتژیک محیط زیست میان اشخاص مختلف، متفاوت است. دولت می تواند از شرکت های اصلی حمایت کرده، تا بتواند توانایی و انگیزه خود را برای اجرای عملیات سبز بالا ببرد و از یک مکانیزم هماهنگی درجهت افزایش منافع زنجیره تامین سبز استفاده کند، تا به هدف کل زنجیره تأمین که یکپارچگی و سبز شدن است، دست یابد  

هماهنگی زنجیره تامین

تجزیه و تحلیل زنجیره تامین تحت تقاضای مصرف کننده حساس به مسائل زیست محیطی

 و قرارداد اشتراک هزینه

مقدمه:

پیچیدگی های زنجیره های تامین، در جهان امروز رو به افزایش است و بسیاری از سازمان‌ها مجبور هستند تا مسائل مرتبط با زنجیره‌تامین خود را حل و فصل کنند و از طرف دیگر، نگرانی‌های روزافزون در مورد تاثیرات زیست محیطی زنجیره‌های تامین، بعد دیگری را بر پیچیدگی زنجیره افزوده است. از آنجا که خرده فروش در یک زنجیره تامین نقش مهمی را ایفا می کند، مسئله اصلی این مقاله نیز، از ابتکار عمل یک خرده فروش بزرگ، نشات می گیرد.

شرکت والمارت طی چندین سال اخیر به شدت تلاش کرده است تا محصولاتی را به فروش برساند که منابع و محیط زیست را حفظ می کنند. به منظور استفاده از بازاری که مصرف کنندگان آن نسبت به محصولات سبز آگاهی دارند، والمارت به طور فعال با تامین کنندگان خود، برای ایجاد محصولات سبز و برخی تغییرات در فرآیند، کار می کند.

در مثال دیگری، Dell یکی از بزرگترین تولیدکنندگان فناوری در جهان، یک هدف بلندپروازانه برای کاهش 40٪ از انتشارات گازهای گلخانه ای از سال 2007 تا 2015 داشته است. این شرکت به مرور زمان متوجه شد که برای رسیدن به این هدف، باید به طور فزاینده ای با تامین کنندگان خود، که بخشی جدایی ناپذیر از زنجیره تامین Dellهستند، همکاری کند. تا سال 2009، هشتاد درصد از تامین کنندگان Dell الزامات زیست محیطی خود را برآورده کرده بودند و تا به حال نیز توسط شرکت Dell موظف به حضور در پروژه افشای میزان انتشارات کربن شده بودند. نوع همکاری شرکت Dell با تامین کنندگانش برای کاهش انتشار کربن در زنجیره تامین و وارد کردن محصولات سبزتر به بازارفروش، اهمیت زیادی در مدل این مقاله دارد.

هماهنگی زنجیره تامین

هماهنگی تولیدکننده و خرده فروش برای رقابت زیست محیطی و اقتصادی: از دیدگاه قدرت

مقدمه:

در عصر تغییرات آب و هوایی، شرکت ها فشار های زیادی را برای کاهش انتشار گاز کربن خود اعمال می کنند، در حالی که به دنبال حفظ رقابت  اقتصادی خود نیز هستند. شرکت ها باید  چگونگی دست یافتن به اهداف اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی در پایداری را در سراسر زنجیره تامین خود  در نظر بگیرند، از این رو آنها باید فراتر از مرزهای سازمانی خود را نگاه کنند و یک راه حل جامع تر برای یک زنجیره تامین پایدار توسعه دهند. مدیریت زنجیره تامین پایدار نیازمند تلاش در کلیه بخش های زنجیره تامین است.در حالی که اهداف و منافع متناقض اعضای زنجیره تامین، تنش هایی را بین آن ها ایجاد کرده و زنجیره را در رسیدن به اهداف پایداری دور می کند. مدیریت زنجیره تامین پایدار نیاز به یک تلاش هماهنگ از تمام اعضا برای رسیدن به اهداف پایداری است. چنین تلاشی ممکن است توسط موازنه های مختلف بین اهداف پایداری و تنش ها بین اعضای زنجیره تامین مختل شود. علاوه بر این، روابط قدرت بین اعضای زنجیره تامین باعث می شود، هماهنگی زنجیره تامین پایدار حتی پیچیده تر شود. برخی مطالعات نشان می دهند که قدرت بر چگونگی مدیریت روابط اعضای زنجیره تامین  و نیز اثر آن از لحاظ پاسخ سازمانی به اجرای پایداری تاثیرگذار است لذا، ساختار قدرتی که در زنجیره تامین وجود دارد باید به درستی توسط مدیران به منظور مدیریت زنجیره تامین عملیاتی و استراتژیک قابل درک باشد.

هماهنگی زنجیره تامین با استفاده از قرارداد ها

یک مکانیزم تسهیم درآمد برای زنجیره تامین چند سطحی

مقدمه :

در یک زنجیره تامین چند سطحی یک کالا توسط تولید کننده با صرف هزینه اولیه ، تولید شده و  جهت پاسخ گویی به تقاضای مصرف کننده از سطوح مختلف زنجیره تامین عبور می کند . هر عضو زنجیره تامین با عضو بالادست و عضو پایین دست خود در ارتباط دوطرفه است . زنجیره تامین را می توان به دو ساختار متمرکز و غیر متمرکز تقسیم کرد .در زنجیره تامین متمرکز اعضای زنجیره در تعامل با یکدیگر هستند و هدف از این همکاری، کسب حداکثر سود برای کل زنجیره تامین در بلند مدت است. در ساختار متمرکز،تصمیمات توسط یک نهاد واحد گرفته می شود و آن نهاد مسئول بهینه سازی و ایجاد هماهنگی در کل زنجیره تامین است اما در زنجیره تامین غیر متمرکز هر یک اعضا بر بهینه سازی سود خود بدون توجه به هماهنگی و تعامل با دیگر اعضای زنجیره تمرکز می کنند که این امر باعث عدم بهینگی کل زنجیره تامین خواهد شد .

یکی از مهمترین مسائل در حوزه مدیریت زنجیره تامین جلوگیری از زیربهینه سازی های بدون توجه به هماهنگی در زنجیره تامین است . مکانیزم قرارداد ابزاری است که جهت هماهنگی اعضابه کار گرفته می شود ، این مکانیزم با تغییر دادن یا اصلاح کردن شرایط تجارت از طریق معرفی پارامترهای تجاری بین اعضای زنجیره، برای آنها انگیزه ایجاد می کند تا در ریسک و پاداش با هم شریک شوند. یکی دیگر از ویژگی های مطلوب مکانیزم قرارداد نتیجه ی برد-برد آن است که در آن سود هر یک از نهادهای شرکت کننده در مقایسه با حالت غیر متمرکز افزایش می یابد.

اساس یک مکانیزم تسهیم درآمد (که محور پژوهش در این مقاله نیز است) به گونه ای است که در معاملات بین تامین کننده و خریدار ، بخشی از درآمد خریدار توسط تامین کننده دریافت می شود. تقریبا تمام ادبیات  موجود  در  مکانیزم قراردادها، تنها بر روی دو تصمیم گیرنده، یک خریدار و یک تامین کننده تمرکز کرده اند، در صورتی که در دنیای واقعی، زنجیره تامین بیش از دو عضو دارد. حال این سوال  مطرح می شود که چگونه می توان زیربنای ایده های اساسی مکانیزم قرارداد را به ساختار یک زنجیره تامین چند سطحی تعمیم داد؟

یکی از راه های استفاده مکانیزم قرارداد در یک زنجیره تامین چند سطحی، به کار گرفتن قراردادها بین دو جفت از نهاد های مجاور در زنجیره است. اما این قراردادهای دو به دو بین نهادهای مجاور، اشکالات عمده ای از نظر اجرا دارند. در این قراردادها فرض شده است که قراردادها بین هر جفت از نهاد ها به طور همزمان برقرارشده اند که این فرض خود یکی از مشکلات اصلی است،  زیرا چنین فرضی نیاز دارد اطمینان حاصل شود که تمام قراردادها بدلیل وابستگی پارامترهای قرارداد های مختلف به یکدیگر، برای تمام سطح های زنجیره تامین به طور موفقیت آمیز برقرار شده است. به عنوان مثال، یک قرارداد نمی تواند بدون آگاهی از قراردادهای دیگر حل و فصل شود وزمانی که همه قرارداد های دو به دو به طور همزمان بسته نشوند، در این صورت وضعیت به حالت بازی در می آید. از سوی دیگر ممکن از اشخاص ترجیح دهند، صبر کنند تا دیگر نهادها به امضای قرارداد بپردازند تا اینکه خود شروع کننده قرار دو به دو با آنها باشند، در نتیجه ممکن است قراردادهای دو به دو برای تمام زنجیره تامین هرگز برقرار نشود .