هماهنگی در زنجیره تامین- بررسی مقاله ششم

مقدمه:

با افزایش نگرانی در مورد انتشار کربن، بسیاری از کشورها از جمله استرالیا و آمریکا به دنبال وضع قانونی مانند cap-and-trade جهت کاهش انتشار کربن می باشند. بر اساس قانون cap-and-trade، دولت حد مجاز انتشار کربن را برای تولیدکننده ها تعیین می کند؛ اگر میزان انتشار کربن حاصل از فرایند تولید بیشتر از حد مجاز تعیین شده برای وی باشد، تولیدکننده می تواند کربن اضافی را از بازار تجارت کربن خریداری کند و اگر میزان انتشار کربن کمتر از حد مجاز باشد، میزان کربن منتشر نشده را در بازار تجارت کربن می فروشد. به کارگیری این قانون به تنهایی در کاهش انتشار کربن کافی نمی باشد، شرکت ها به منظور تاثیر بیشتر در کاهش کربن در تکنولوژی پاک سرمایه گذاری می کنند. در صنعت مد و لباس، زنجیره های تامین مد و لباس انواع آلودگی ها از جمله کربن را منتشر می کنند. به عنوان مثال کمپانی H&Mجهت کاهش انتشار کربن بسیاری از تکنولوژی ها را به کار گرفته است. از نظر زیست محیطی، تولیدات پایدار انتشار آلاینده ها را کاهش می دهد و محیط زیست کمتر تخریب می شود و از نظر تجارت، بر تقاضای بازار تاثیر دارد و همچنین مصرف کنندگان تمایل به خرید محصولات پایدار را دارند. از این رو تاثیر مثبت پایداری بر تقاضای بازار باعث شده است که تولیدکنندگان از کاهش انتشار کربن غافل نشوند.

هماهنگی در زنجیره تامین- بررسی مقاله پنجم

مقدمه:

افزایش میزان انتشار کربن منجر به یک نگرانی جهانی شده است. کشورها به منظور کنترل انتشار کربن، قوانین و سیاست هایی را در نظر گرفته­اند که یکی از موثرترین قوانین در کاهش انتشار کربن، قانون cap-and-trade می باشد. طبق این قانون، اعتبار انتشار کربن به میزان مشخص برای شرکت ها تعیین می شود و شرکت ها می توانند این اعتبار را در بازار تجارت کربن با یکدیگر خرید و فروش کنند. اگر  میزان انتشار کربن تعیین شده برای یک شرکت در جهت تولید کالا کافی نباشد، او می­تواند از بازار تجارت کربن، اعتبار انتشار کربن مازاد خریداری کند یا به منظور کاهش میزان انتشار کربن هنگام تولید، تکنولوژی سبز را اتخاذ کند. در دهه های اخیر، هماهنگی زنجیره تامین سبز با قانون cap-and-trade بسیار  مورد توجه قرار گرفتهاست. اکثر شرکت ها جهت پاسخگویی سریع تمایل  داشته که در مکانیزم های هماهنگی زنجیره تامین شرکت کنند. در بیشتر کشورها تجارت کربن بین شرکت ها صورت می گیرد و مصرف کنندگان هنگام انتخاب کالا به میزان انتشار کربن در زمان تولید کالا توجه دارند. قراردادهای متفاوتی جهت هماهنگی زنجیره تامین وجود دارد. در این مقاله، دو قرارداد قیمت عمده فروشی و تسهیم هزینه به کار گرفته شده است.

هماهنگی در زنجیره تامین- بررسی مقاله چهارم

مقدمه:

در سال های اخیر، رشد سریع اقتصادی و افزایش مصرف، اکوسیستم جهانی را تحت تاثیر قرار داده است. تغییرات آب و هوا، بالا آمدن سطح دریاها، آلودگی هوا و آب، باران های اسیدی و فرسایش خاک، همگی نشانه­هایی از تخریب محیط زیست می­باشند. اگر رشد اقتصادی با الگوی نادرست و غیرمسئولانه کنونی افزایش یابد، تخریب محیط زیست بیشتر خواهد شد. در دهه های اخیر، افزایش توجه عمومی به مسئله تخریب محیط زیست، برنامه­ها و عملکرد زنجیره تامین را تحت تاثیر قرار داده است. در نتیجه، در زنجیره های تامین مدرن، کاهش تخریب محیط زیست به منظور کسب مزیت رقابتی، به مسئله مهمی تبدیل شده است. سازمان­های بین المللی و دولت ها جهت کاهش میزان انتشاز گاز گلخانه­ای برای 10 تا 50 سال آینده برنامه هایی در نظر گرفته­اند. در دهه های اخیر، محیط زیست مورد توجه بسیار واقع شده است؛ به طور مثال آژانس حفاظت از محیط زیست در آمریکا، مشتریان را به خرید کالاهایی که با محیط زیست سازگاری دارند تشویق می­کند. با افزایش نگرانی مشتریان و افزایش آگاهی آنها در ارتباط با محیط زیست، در خرید کالا بسیار هوشیار عمل می­کنند. هنگامی که آگاهی مردم در مورد محیط زیست افزایش یابد، خرید کالاهای سازگار با محیط زیست نسبت به کالاهای معمولی، با وجود هزینه های بیشتر، افزایش می­یابد. همچنین تبلیغات سبز نیز باعث افزایش آگاهی مردم و حفظ محیط زیست می­شود. در نتیجه، ورود کالاهای سبز به بازار اهمیت می­یابد. در این مقاله سه سوال مورد بررسی قرار می­گیرد:

1. با ورود کالای سبز به همراه کالای قبلی، تقاضا چه تغییری می­کند؟

2. آگاهی مصرف کنندگان از محیط زیست و کیفیت محصول سبز چه تاثیری در هماهنگی دارد؟

3. مقادیر بهینه تبلیغات سبز، کیفیت محصول سبز و قیمت فروش جهت افزایش سود زنجیره تامین چه مقدار می­باشد؟

هماهنگی در زنجیره تامین- بررسی مقاله سوم

مقدمه:

در سال­های اخیر، هماهنگی در زنجیره تامین با کالای فسادپذیر، توجه بسیاری از محققان را به خود جلب کرده است.  به طور معمول، کیفیت و کمیت کالاهای فسادپذیر با گذشت زمان کاهش  یافته  و همچنین این نوع کالاها در هنگام نگهداری  ممکن است فاسد ­شوند، علاوه بر این حمل و نقل و نگهداری این کالاها  نیازمند برخی شرایط خاص مانند تنظیم درجه ثابت، جهت گرمایش یا سرمایش انبارهای نگهداری کالا است که باعث انتشار گاز کربن­  بوده و باعث تخریب محیط زیست می گردد. از این رو، کاهش و کنترل  انتشار گاز کربن­ به یک موضوع مهم در پایداری تبدیل شده است. به منظور کنترل  انتشار گاز کربن­ در بیشتر کشورها،  قوانین محدودیت انتشار و تجارت اتخاذ شده است. طبق این قانون، میزان انتشار گاز کربن­ مجاز توسط شرکت­ها، به وسیله دولت تعیین می­شود. در این مقاله، هماهنگی زنجیره تامین با کالای فسادپذیر جهت افزایش سودآوری اعضا و همچنین کاهش میزان انتشار گاز کربن در حین تولید، مورد مطالعه قرار گرفته است.

هماهنگی در زنجیره تامین- بررسی مقاله دوم

مقدمه:

در زنجیره تامین پایدار، کاهش انتشار گازهای گلخانه­ای از اهمیت بالایی برخوردار است. اکثر کشورها به منظور کاهش انتشار کربن، مکانیزم­هایی را طراحی و قوانینی تصویب کرده­اند. دولت طبق قانون cap-and-trade حد معینی جهت انتشار کربن کارخانه­ها، تعیین می­کند. اگر شرکت بیشتر از حد تعیین شده کربن تولید کند باید حقوق این انتشار را از بازار تجارت انتشار کربن خریداری کند و اگر کمتر از حد تعیین شده کربن منتشر کند می­تواند میزان کربنی را که تولید نکرده در همان بازار به فروش برساند. این قانون بسیار به کار برده شده است و یکی از موثرترین مکانیزم­های کاهش انتشار کربن می­باشد. مدیریت زنجیره تامین پایدار توسط سه عامل خارجی مورد تشویق قرار گرفته است که عبارتند از: قوانین تحمیل شده توسط دولت، تقاضا در بازار مصرف و درخواست ذی­نفعان دیگر. قانون cap-and-trade که توسط دولت تحمیل می­شود، انگیزه­ای جهت کاهش انتشار کربن در زنجیره تامین ایجاد می کند. انگیزه دیگر جهت کاهش انتشار کربن نرخ مصرف در بازار است. بسیاری از مصرف­کنندگان از تاثیر مصرف خود بر محیط آگاهی دارند، درنتیجه کارخانه­ها را با میزان تقاضای خود تحت فشار قرار می­دهند که تاثیرات منفی خود بر محیط را کاهش دهند. برخی از کارخانه­ها جهت کاهش انتشار کربن سیاست­هایی را توسعه داده­اند و برخی دیگر نیز در تکنولوژی، سرمایه­گذاری کرده­اند. رابطه بین سرمایه­گذاری جهت پایداری و سود بسیار پیچیده است. از طرفی سرمایه­گذاری، هزینه­ها را افزایش می­دهد و از طرف دیگر با افزایش پایداری و سبز شدن کالاها، تقاضای بازار افزایش می­یابد و سود بیشتر حاصل می­شود. در نتیجه، میان سرمایه­گذاری جهت پایداری و کل سود تعادل وجود دارد.

هماهنگی در زنجیره تامین- بررسی مقاله اول

مقدمه:

در مدیریت زنجیره تامین، مدیریت موجودی کالاهای فسادپذیر از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. کالاهای فسادپذیر، کالاهایی می­باشند که در معرض خرابی، فساد یا تبخیر و خشک شدن هستند که در این صورت کارایی کالا کاهش می­یابد. در واقعیت، بسیاری از کالاها مانند شیر، سبزیجات و میوه­ها در هنگام نگهداری نیز فاسد می­شوند که این موضوع اهمیت مدیریت موجودی و هماهنگی بین اعضای زنجیره را دو چندان می­کند. به طور مثال در کشور چین، در برخی از فصول سال زیان­های بسیاری به کشاورزان و توزیع­کنندگان وارد می­شود. در سال 2014 گزارش شد که در یکی از استان­ها، بسیاری از کلم­های برداشت شده توسط کشاورزان دور ریخته شده است به این دلیل که در قیمت­های پایین، توزیع­کننده ممکن است برای کالاهای خریداری شده سودی بدست نیاورد. در این صورت سوالات مهمی برای تصمیم­گیرنده مطرح می­شود:

• آیا تبلیغات در جلب مشتری تاثیرگذار است؟

• سیستم از هماهنگی خرده فروش و تولید کننده چه مقدار سود بدست می­آورد؟

• آیا مکانیزم قرارداد می­تواند زنجیره تامین در نظر گرفته شده را هماهنگ کند؟

• چطور زنجیره تامین، تحت مکانیزم قرارداد سود برد-برد بدست می­آورد؟