انتقال فعال در زنجیره تامین خون: یک رویکرد برنامه ریزی تصادفی

چکیده:

هدف اصلی هنگام مدیریت موجودی در زنجیره های تأمین خون، ایجاد یک تعادل کارآمد بین اتلاف و کمبود واحدهای خونی است. تقاضای نامشخص و فسادپذیری واحدهای خونی می تواند باعث انبار بیش از حد یا کم و درنتیجه افزایش هدر رفت و کمبود شود. در این مطالعه، محققین تجزیه و تحلیل می کنند که چگونه یک سیاست حمل و نقل فعال می تواند علاوه بر کاهش هدر رفت، از کمبودهای آینده جلوگیری کند. آنها شبکه ای از بیمارستانها را با تقاضای نامشخص در نظر می گیرند که در آن هر بیمارستان در مورد میزان سفارش از بانک مرکزی خون و انتقال به بیمارستانهای دیگر در هر دوره بررسی تصمیم گیری می کند. آن هامسئله را به عنوان یک مدل برنامه ریزی تصادفی دو مرحله ای فرموله کرده اند. برای ایجاد سناریوها، از روش نمونه گیری شبه مونت کارلو استفاده شده و تعداد بهینه سناریوها با انجام آزمایشات پایداری تعیین می شود. آن ها آزمایشهای عددی را برای ارزیابی عملکرد مدل پیشنهادی و بررسی مزایای بالقوه حمل و نقل فعال پیش بینی شده انجام دادند. مدل توسعه یافته برای مقایسه سیاست بهینه شده با روش فعلی در برخی از بیمارستانهای استرالیا و با سیاست فعلی استفاده می شود. نتایج عددی نشان دهنده صرفه جویی قابل توجه هزینه در مقایسه با سیاست فعلی مورد استفاده و سیاست عدم حمل و نقل است.

کلمات کلیدی: زنجیره تامین خون، مدیریت موجودی، حمل و نقل جانبی، عملیات مراقبت های بهداشتی، بهینه سازی تصادفی